ЗИЁРАТИ ДУШАНБЕ

Ба ин шаҳре, ки ҳар як кучаи он,
Бароям буду мемонад муқаддас.
Чу ҳочие ба суи каъбаи ишқ,
Зиёрат омадам, хушнуду сармаст.

Ба ман чун ошнои хуби дерин,
Чанористони шаҳр оғуш бикшод.
Шаробам дод борони баҳорон,
Чу барчоше ба фарқам жола афтод.

Нигоҳи ман ба сони гулпаракҳо,
Ба гулҳои равон биншасту биншаст.
Раҳораҳ мурғи илҳомам ғазалхон,
Ба кокулҳои зебо байт мебаст.

Лаби дарёи шухи шаҳр дидам,
Чу лаб бар лаб ҳазорон ошиқонро.
Дилам гум зад барои ошиқиҳом,
Ба ёд овардам он маҳбуби чонро…

Нишастам пас ба руи тахтасанге,
Ки тахти ишқи моён буд як вақт.
Чу ҳочие, ки бусад санги асвад,
Бибусидам лаби он тахт, он бахт…
Соли 1983.