ДАР СУГВОРИИ ЧУМЪА АЗИЗ

Сари сабзи чавоният, эй дуст,
Шуд лагадмоли тудаи авбош.
Лол монда забони гуёят,
Сухан ин аст, ман бигуям фош.

Фош гуям, дар ин замони дун,
Оқилон хору чоҳилон зуранд.
Косаи сар агар шикастандат,
Узрашон мениҳам, ки дилкуранд.

Ту нависандаи ачиб будй,
Қаламатро шикаст дасти шум.
Мушти у хушк чун қалам хоҳам,
Пои у аз лагадзанй маҳрум.

Он шаби сард дар Хучанди навин,
Ман надонам туро чаро куштанд.
Дили ман боз монд аз дунё,
Гуиё ҳамраҳат маро куштанд…
Декабри 1996.