Туро мехоҳаму хомушии шаб,
Ки ғайри мову маҳ дигар набошад.
Дар оғуши нигоҳи моҳи танҳо,
Нигоҳат бар нигоҳам меҳр пошад…
Ба ман будан намехоҳй, чй созам?
Натонистиям охир нағз дидан!
"Ман аз дасти ғамат мушкил барам чон
Вале дилро ту осон бурдй аз ман!"*.
Нигаҳҳои фиреболудаи ту,
Дили бедилбарам аз роҳ бурданд.
Лабонам ташнаи як буса буданд,
Вале аз ту шароби макр хурданд
Бисузон номаҳои ошиқиям
Ба ҳоли "ошиқи девонаат" ханд.
Тафохур кун, ба доми ҳиллаи худ,
Чавони шоире бинмудай банд!
Бисузондам даруни оташи пок,
Таоми номаҳоятро ба нафрат.
Дилам ҳам коғазин мебуд, бешак,
Ҳамесузондамаш бе ҳеч ҳасрат!
*Байт аз Ҳофиз
соли 1977.
7 месяцев назад
Комментариев нет:
Отправить комментарий