Дар ин фасле, ки борон гиряҳо дорад,
Ману ту ҳамдигарро дуст медорем.
Дар ин шабҳо, ки маҳ камнур метобад,
Ба дидору чамоли ҳамдигар зорем.
Ману ту ҳамчу кудакҳои ҳамбозем,
Гаҳе қаҳрй ба ҳам, гаҳ оштй гардем.
Чу мо ҳамдарду ҳамроҳему ҳамрозем,
Ҳама носозгорй пушти сар кардем…
Вале тарсам, ки рузе меравй аз ман,
Чу файзи тирамаҳ аз домани саҳро.
Ва ҳамчун тоқабеди урён, беранг,
Гузориям ба сад андешае танҳо.
Расад рузе, ки аз шаҳди лабони ту,
Бароям ёди талхе ҳам намемонад.
Дигар аз байти чашмони сиёҳи ту,
Дилам шеъри муҳаббатро намехонад.
Соли 1978.
5 лет назад
Комментариев нет:
Отправить комментарий