четверг, 30 октября 2008 г.

МО ОМАДЕМУ МЕРАВЕМ…

Дар сугвории табиби ҳозиқ ва инсони лоиқ Шодии Боқй
Чун меҳмон дар ин чаҳон мо, омадему меравем,
Аз мо наяст ин хонадон мо, омадему меравем.

То бошад он дори бақо маъвои човидони мо,
Гуё барои имтиҳон. мо омадему меравем.

Некй бимонад то абад, ҳам бад бимонад то абад,
Бо некҳову бо бадон, мо омадему меравем.

Чун базми чамшедист умр аз он набошад серие,
Бас ташнакому ташначон, мо омадему меравем.

Чун гуфт ачал омини талх, омини талхи охирин,
Пирем агар ё ки чавон, мо омадему меравем.

Будем бори модарон дар омадан, дар бозгашт,
Тобути души дигарон, мо омадему меравем.

Бемор мирад ё табиб, инро кй донад, ё насиб?!
Бо ҳукми он султони чон, мо омадему меравем.

Хуш омадему хуш равем, гар Шодии Боқй шавем,
В-арна чу андуҳи гарон, мо омадему меравем.

Соли 1991.

Комментариев нет: