четверг, 30 октября 2008 г.

ОТАШИ ЧОВИД

Дустони хасакиро бикашам бар оташ?
Тавба гуям зи ҳама риндию авбошиям?
Дустони қадаҳиро бизанам бо санге?
Ёд н-орам дигар аз шодию айёшиям?

Об чун рафт, ба чу бори дигар баргардад?
Сел оё, ки пушаймон шавад аз кардаи хеш?
Хулқи ман кудаку дар тарбияти дил будаст,
Ҳеч коре натавон кард ба парвардаи хеш.

Абр кай ғам хурад аз он, ки чй борад имруз,
Хилқатамро зи ҳама суду зиён парво на.
Чй бувад шуълаи шамъи қаламамро ваҳ, ваҳ,
Пеши он рузу шабон хурду калон парвона?!

Ҳама гуй, ки дар андешаи ғамхории ман,
Лек ман беғаму беҳасрату бепарвоям,
Ёру ағёр тафовут натавонам кардан,
Сустакам, лек чаҳон сахт бувад, эй воям!

Оҳ, онон, ки паи тарбияти ман ҳастед
Дилакам баҳри шумо, баҳри шумо месузад.
Оташеро, ки шумо куштаниед дар чонам,
Ҳам дар ин дори фано ҳам ба бақо месузад…9 январи соли 1990.

Комментариев нет: