РАШКАНДЕШ

Панчаҳоям, ки зи муҳоят чудоянд,
Нафратангезанд ҳамчун куҳнашона.
Чашмҳоям монда дур аз дидаҳоят,
Чуфти мурғакҳои маҳчуре зи лона.

Дар лабонам ғайри афсусе сухан на:
Бо чй руе хайрбодат гуфта бошанд?
Пойҳоямро намонда ҳеч қувват,
Аз паси кас то нагардам, хуфта бошанд.

Ҳар гаҳе бар сурати худ бингарам ман,
Гуиё дар оина бошад адуям.
Туф кунам бар руи у (ё бар рухи худ)
Ҳарчй донам носазо, уро бигуям.

Сар ба байни морҳои дастҳоям,
Бас пушаймон аст аз кирдорҳояш.
Чуфт буду тоқ шуд, чурми худаш буд,
Вой бар он шумии пиндорҳояш.

Ёри дуро, то даме ёри ту будам,
Гуй ёри бовафои хеш будам.
Ман чудоям аз туву аз хештан ҳам,
Ин сазои он, ки рашкандеш будам…