ДАР ХОБГОҲ

Назди тиреза, бевафо,
Биншастай бо дигаре.
Бар чони рашколуди ман,
Аз ханда дорй ханчаре.

Аз дидагони беғамат,
Суям нигоҳ андохта,
Сузониям, сузониям,
Бо ғайри ман дил бохта!

Он оташе, ки дар дилам,
Афрухтй, хомуш кун!
Безор бошй з-ишқи ман,
Рози дигарро гуш кун!

Назди тиреза, бевафо,
Биншастай бо дигаре.
Бар рағми ишқи поки ман,
Аз ханда дорй ханчаре…
Соли 1977.