БАРҚИ СУРХ

Барқи сурхе дар самои Шарқи сабз,
Дар авал чун нури умеде намуд.
Рушанй андохт бар зулматсаро,
Ростй, чун бахти испеде намуд.

Сухт дунёи ситамгарҳо чу хас,
Бо имои барқдори аввалин.
Рамзи некиву ҳақиқат гашта буд,
Дар забону гушҳо номи Ленин.

Баъдҳо аз осмон поён бишуд,
Оташе бар хирмани деҳқон бизад.
Дафтару хат, саллаи олим бисухт,
Эй басо сарҳои зур осон бизад.

Бар забонҳо уфтодй баъд аз он,
Ҳарфро, алфозро дунима кард.
Чун фаранчй урфу расми ирсиро,
Бар даҳони оташинаш туъма кард.

Курабарқи уфтода бар замин,
Ҳолиё мобайни мо дар гардиш аст.
Бояд онро боз бурдан бар само,
Курабарқеро кй мегирад ба даст?
Соли 1989.