БАҲОРИ СОБИҚ

Нигоҳи сарди ту дарди маро афзуд
Ду зоғе гуиё чашмони ҳайрони маро бо нулҳои оҳанини хеш
кобиданд.
Зи абри абрувонат барфи нафрат рехт,
Дилам ларзид чун сармозада аз боди бераҳми зимистонй,
Муҳаббат дар дилам ях баст.
Суханҳоят ба мисли найзаҳои ях, ки ногаҳ аз лаби боме ба фарқи
раҳгузар афтанд, асабҳои маро карданд хуншор.
Баҳори собиқи ман, ки зимистон гаштай, ҳуш дор,
агарчанде ки
бисёр аз манй безор,
дар оғушат бимирад Чураи зор!Соли 2003.