четверг, 30 октября 2008 г.

АНДАР ХАМИ ЯК КУЧА

Ҳафт шаҳри ишқро Аттор гашт,
Мо ҳануз андар хами як кучаем
.
МАВЛАВЙ.
Аз ишқ чу девона,
Бо ақл чу бегона,
Аз ҳеч кй парво на,
Аз ҳеч чй парво на,

Гуям ҳама дам: ё ҳу!
Гуяд қадамам: ё ҳу!
Гуяд қаламам: ё ҳу!
Чуби аламам: ё ҳу!
Ман ҳастаму ман, ё ҳу!
Ман ҳастаму ё ман ҳу!

Сар чарх занад, ё ҳу!
Бар чарх занад, ё ҳу!

У дар ману ман дар у,
Чон дар тану тан дар у,
Гуяд агарам мегу
Ояд зи чигар ё ҳу!

Сар чарх занад, ё ҳу!
Бар чарх занад, ё ҳу!

Шере рамад аз оҳу,
Деве рамад аз абру,
Дар пои дили бадху,
Занчир шавад гесу.
Оҳу чу занад ё ҳу,
Абру чу занад ё ҳу,
Гесу чу занад ё ҳу,

Сар чарх занад, ё ҳу!
Бар чарх занад, ё ҳу!

Дил мекашадам он су,
К-обаш бувад андар чу,
По мебарадам он су,
К-обаш набувад дар ру.
Гар дар қафасам, ё ҳу,
Монанди хасам, ё ҳу,
Ё мисли касам, ё ҳу,
Бонги чарасам, ё ҳу,
Дар ҳар нафасам, ё ҳу,
Бар дуст расам, ё ҳу.

Сар чарх занад, ё ҳу!
Бар чарх занад, ё ҳу!

Сар дар ҳарами зону,
Сар дар қадами зону,
Безор зи сад бону,
Безор зи сад чоду,
Аз ҳақ талабам як бу,
Аз ҳақ талабам як му,
Аз ҳақ талабам як су,
Аз ҳақ талабам як ру,
Аз ҳақ талабам як чу,
Аз ҳақ талабам як у!

Сар чарх занад, ё ҳу!
Бар чарх занад, ё ҳу!

Ман нестам, уяст, у,
У нест, манам у, у.

Сар чарх занад, ё ҳу!
Бар чарх занад, ё ҳу!

У ман шудаву ман у…
Дор аст маро дору.

Сар чарх занад, ё ҳу!
Бар чарх занад, ё ҳу!
8 феврали соли 1994.

БА ҲУЗУРИ ЭШОНИ СИДДИҚХОН

Серам аз суҳбати авомуннос,
Назаре хос хоҳам аз ихлос.
Мани бе зиндапир сарсонам,
Маркаби хешро кучо ронам?
Дар шариат агарчй хурдастам,
Дар муҳаббат шароб хурдастам.
Чуз ту дар куй кас намебинам,
Деҳаро чуз қафас намебинам.
Зиндапиро, биёву дастам гир,
Хоҳ ҳушёр, хоҳ мастам, гир.
Эй ту якто нишонаи пирон,
Шонаи ту чу шонаи пирон.
Дуст гардон каминаро бо он,
Ки бувад дустиш човидон.
Мубтакири ҳама гунаҳ будам,
Русафеди дарунсияҳ будам.
Ришу муям кунун сафедастанд,
Ноумедй чаро? Умед астанд.
Он умеде, ки Бории Якто,
Бо гуноҳон намонадам танҳо.
Яди байзо намоядам дастат,
Кам нагардад ба роҳи ҳақ шастат.
Навсафар ҳастаму навоварде
Балки навдавлатею навдарде.
Шукри ин дардро чй сон гуям?
Ё ки ин ғам ба чй касон гуям.
Чуз ту ошиқтаре намебинам,
Чуз ту содиқтаре намебинам.
Июни 1994.
******
Худовандо, нигаҳ дорй қаду бозуи Сиддиқхон,
Барои мо, ки овардем ру бар руи Сиддиқхон.
Агар аҳли назар бошй, биёву ҳамраҳи мо бин,
Ҳазорон маънии пинҳон ба як абруи Сиддиқхон.
Димоғолудаи гулҳои бадбуем мо, варна,
Зи гулҳои биҳишт ояд, хаёлам, буи Сиддиқхон.
Ба оби Замзамаш ҳочат намемонад дигарбора,
Касе як қатра об хурдаст агар аз чуи Сиддиқхон.
Хароботи муҳаббатро сутуни охирине ҳаст,
Мабодо офате афтад ба хори куи Сиддиқхон.
Зи чаҳли хеш шарманда бишуд ин Чураи "оқил",
Нишаст то як нафас дар суҳбати дилчуи Сиддиқхон.
С. 1995.

ҚАСИДАИ ДИЛ

Аё дил, дар муҳаббат шармсорй
Хаёли дидани дидор дорй?
Дусад паймон ба паймона шикастй,
Чавоният гузашту бодахорй.
Ба чои кас хасе дидию оташ,
Шудй аз даст дода бурдборй.
Рафиқони қаторият қароранд,
Туй сарлашкари сад беқарорй.
Ҳимороне басо мошинсаворанд,
Ҳанузам ту савори як ҳиморй,
Басо шогирдҳот устод гашта
Туй устоди чашмони хуморй.
Бувад анборат аз тухми сухан пур,
Гаҳе тарбуз, гаҳе сабзй бикорй.
Гаҳ аз худ меравй он сон, ки афтй
Гаҳе ҳам соддаиву хоксорй.
Агар ёрон туро девона хонанд,
Аду омузад аз ту ҳушёрй.
Зи ту дар майкада суфитаре нест,
Туро майхора гуяд нобакоре.
Дар ин бозори аждарҳои баднафс,
Чу кирмак ношудию бебароре.
Фиреби рубаҳон то чанд хурдан,
Дило, шеро, биёвар ҳар чй дорй.
Хиёнатро макун ҳаргиз шиорат,
Амонатро чу охир месупорй.
Шифои комил аз ёри ҳақиқист,
Зи беморон чй мечуй ту ёрй.
Сиёсат чун муҳаббат гашт, эё дил,
Бувад маснад ғараз аз дустдорй.
Ҳама кас лоф аз ишқи Ватан зад,
Вале тарсам намемонад диёре.
Набишкаста ҳануз завлонаи по,
Шудем аз нав ғуломи ихтиёрй.
Ба Сомону ба сомонй бинозем,
Дарй гум кардааст аммо бухорй.
Бихоҳам ҳар чавони точикамро,
Чу Аҳмадшоҳ гурди сарбадоре.
Чавонмарди чаҳон хоҳй шуд, эй дил,
Самаквор ар биёмузй аёрй.
Хамуш, эй дил, сухан аз буда мегу,
Набошад вақти ашъори шиорй.
Мабур аз ин чаҳон, бар он чаҳон банд,
Ки доми ишқ беҳ аз растагорй.
Ба хоки пои ёрон шав нагунсор,
Кушад ғам, гар набошад ғамгусоре.
Ба девону париён кори ту нест,
Ва ононро набошад бо ту коре.
Зи деву аз парии дигаре тарс,
Ки бинмоянд худро ёри ғоре.
Бас аст, эй дил, насиҳат гуфтани ман,
Ки ҳастам сояи ноустуворе
Ту худ донй дигар хомуш кардам,
Забонро чуз ба "оре"-ву ба "оре"!
Ало дил, ҳар ду зору нотавонем,
Агар аз дуст набвад дасти ёрй.
Хушо, лутфаш битобад бар сари мо,
Ба сони офтоби навбаҳорй.
Ману ту бе ману ту монда он гоҳ,
Шавем маҳви чамолаш зарраворе…
18 .01.1998.

Хирад помоли харҳо шуд

Хирад помоли харҳо шуд, адаб бигрехт аз сарҳо,
Ҳазоронро забон бастанд: зоғонанду минбарҳо.
Шаробу банг авло шуд, китоб аз дастҳо афтод,
Ба чуз арқоми дахлу харч нанвисам ба дафтарҳо.
Ҳама чун мурғакон сархам ба фикри донаю обе,
Касе вақте надорад, ки нигаҳ созад ба ахтарҳо.
Дар ин маҳфил чй мечуй фасоҳатро, балоғатро,
Мусалсалҳо суханронанду наттоқанд ханчарҳо.
Гирифта мурии мо дудаи бухсу ғаму кина,
Ҳама чо дуд мепечад, гулугиранд озарҳо.
Бародарро бародар мекушад аз бухли дерина,
Сабақ кай мегирем аз қиссаи Юсуф, бародарҳо!
Зи "тиллои сафед" деҳқон ҳама гар корвон созад,
Кучо хоҳад расидан? Раҳзанон бошанд раҳбарҳо.
Ба бозори адолат нархи ҳақро долларе донанд
Зи довар бехабар ҳастанд ин бо ном доварҳо.
Зи харсанге мадад чуён, ба сутхоне намоз орем,
Чй ибрат мегиранд аз дини мо имруз кофарҳо?
Ҳичоби шарму иффатро ба коми оташ афканда,
Ба бонувон сабақхононанд ҳоло зумраи ғарҳо!
Ҳама дашном меборад ба унвонаш зи фарзандон,
Дилам сузад, дилам сузад, ба ҳоли зори модарҳо.
Пушаймонй зи ногуфтан басо сахт аст аз гуфтан,
Биё, Чура, гапи ҳақро бурун овар зи чодарҳо.
28. 12. 1998.

БА БОБИ FАЗАЛҲО

Сар чун задам бар ҳар даре худро пушаймон ёфтам,
Бар ҳар саволам посухе танҳо зи Қуръон ёфтам.
Чустам биҳишти гумшуда дар куи ину он басе,
Осоиши ҳар ду чаҳон дар куи имон ёфтам.
Мушкилкушои бандагон ишқи илоҳй будааст,
То дил ба меҳраш бастаам, сад мушкил осон ёфтам.
Хондам ҳазорон достон аз бостон то ин замон,
Фарқи ҳақу ботил фақат аз файзи Фурқон ёфтам.
Дил сабзаи навруста буд андар биёбони талаб,
Лутфи худовандй, бубин, чун резаборон ёфтам.
Аз хамри бадбу лояқил, чун хар бимондам по ба гил,
Аз оби шайтон растаам, то май зи раҳмон ёфтам.
Бо кимиёи шукри у мисам ҳама тилло бигашт,
Сармояам то сабр шуд, бозори арзон ёфтам.
Эй Чураи чуёи ҳақ, бо ман биё, гуфто Салаф,
Дар ҳар сабақ, дар ҳар варақ илҳоми Яздон ёфтам.
28. 12. 1998.

ҲУЧЧАТИ РАВШАН

(Ба ифтихори аллома Бобочон Fафуров)
Монда буд дар соҳили таърих чун санги сабур,
Обҳое дид софу ғажду шаҳдогину шур,
Ҳалқи халқаш буд андар ҳалқаи хасмони зур,
Миллати точикро аллома Бобочон Fафур,
Ҳуччате бахшид рушантар зи уқёнуси нур.

Ҳуччате, к-ин қавм андар хонаи худ зинда аст,
Бо суруду шеъру бо афсонаи худ зинда аст,
Ринди бепарвост, бо майхонаи худ зинда аст,
Бо шаробу соқию паймонаи худ зинда аст,
Лек мебояд варо нушидан аз чоми шуъур.

Ҳуччате, к-ин қавмро пушти пуру чони пур аст,
Лафзи поки у дарии бостони пурдур аст,
Резачини хони фазлаш Чингизу ҳам Темур аст,
Қисмати волову истиқболи беҳаш дархур аст,
Зинда-зинда гарчй уро борҳо карданд гур.

Ҳуччате аз ҳиччахониҳои девони муғон,
Ҳуччате аз шаҳрҳои монда зери хокдон,
Ҳуччате аз ҳафриёти шаҳрҳои бостон,
Ҳуччате аз гуфтаҳои ровиёни ҳар замон,
Точиконро "Точикон"-аш буд аз ҳарчй зарур.

Дар гузори бодҳо нури сирочаш ҳифз кард,
Санг бар сар хурду точик монду точаш ҳифз кард.
Асли ориёиро баҳри ниточаш ҳифз кард,
Дар ҳама ҳолат варо соҳибилочаш ҳифз кард.
Оқибат озод шуд ин халқи бонангу ғаюр.
Соли 1998.

ШИКОЯТ БА РУҲИ ФИРДАВСЙ

Чаҳон пурфиреб асту озору бим,
Надонад касе қадри табъи салим.
Намонда сухансанчи бедордил,
Шуда порсй боз хору залил.
"Басо ранч бурдй дар он сол сй,
Ачам зинда кардй бад-он порсй".
Гуруҳе зи авлодат, эй арчманд,
Кунун порсиро басо душмананд.
Ба номи ту фахранду з-Ирон қимоб,
На турку на точик, на хоканду об.
На фахре зи миллат, на аз дину кеш,
Ҳаме банд ҳастанд дар чайби хеш.
На фарри каёниву на Рустамй
Зи худ дуру бегонаро ҳамдаме.
Зи "Шаҳнома" буе набурда яқин,
Сарон пур зи бод асту дилҳо зи кин.
Меҳанро пароканда карданд худ,
Ба бегонагон банда карданд худ.
Ало, руҳи Фирдавсии беназир,
Ба ин бехирадҳо ту хурда магир.
Яке шаб ту бар хоби онон даро,
Ва андар сарошон яке барсаро:
"Ҳама чои Ирон сарои ман аст
Чу неки бади он барои ман аст",
Ки шояд сари хирасарҳои дун,
Яке бозгардад зи роҳи чунун.
Дигар порсиро ба ёд оваранд,
Ба арвоҳи Тусй ниёзе баранд.
Соли 1994.

АЗИЗАМ, ТОЧИКИСТОНАМ!

Туро бо чумла хубону бадонат дуст медорам,
Туро бо хушзабону баддаҳонат дуст медорам,
Туро бо бонишону бенишонат дуст медорам,
Туро бо осмону остонат дуст медорам,
Азизам, Точикистонам!
Азизам, Точикистонам!

Гаҳ аз ёрон, гаҳ аз ағёр лабрези фиғон гаштй,
Ба худ хело ниҳон гаштй, ба дунё то аён гаштй,
Гаҳе чун гул шукуфтию гаҳе мисли хазон гаштй,
Туро, эй модари чон, ҳар замонат дуст медорам,
Азизам, Точикистонам!
Азизам, Точикистонам!

Кашокашҳост баҳри тахти сангинат кашокашҳо,
Кушокушҳост баҳри точи зарринат кушокушҳо,
Кашонанду кушонандат басо хушҳову нохушҳо,
Туро ман ҳамчун тифли дилкашонат дуст медорам.
Азизам, Точикистонам!
Азизам, Точикистонам!

Маро гар сар бурй, валлаҳ, зи хокат сар намепечам,
Гули печони ту ҳастам, ба ҳар кишвар намепечам,
Ту Лайлои манй, мани Мачнун ба ҳар дилбар намепечам,
Туро бо нозҳои чонситонат дуст медорам,
Азизам, Точикистонам!
Азизам, Точикистонам!

Зи қайду банди ҳар ғоя туро озод мехоҳам,
Зи қарзу фанди ҳамсоя туро озод мехоҳам,
Зи ҳарфу панди бепоя туро озод мехоҳам,
Ватанчоно, туро чун чонфишонат дуст медорам,
Азизам, Точикистонам!
Азизам, Точикистонам!
Соли 1993.

ЗАБОНИ ОСМОНЙ

"Дар лаби миррихиён лафзи дарй"
Марди ҳиндй гуфта бо сад боваре.
То дарй бошад забони модарй,
Миллати ман, з-осмонҳо бартарй.

Ин забон аз дарраҳо дорад нишон,
Ин забон аз даргаҳон созад баён.
Ин забон аз каҳ барад то Каҳкашон,
Ин забон бошад маъониро чу кон.

Войи мо, гар қадри он нашнохтем,
Модар ин чо, суи дигар тохтем.
Дилбар ин чо, бо дигар дил бохтем,
Аз дарй як кучагие сохтем.

Бояд онро боз бар маснад нишонд,
Бо дарй ҳарфу ҳичои тоза хонд.
Ин забони осмониро дигар,
Руи хоки хорию зорй намонд.

КАЙ?

Дусту душман шиносему ба худ оем кай?
Дар Ватан, эй ҳамватан, бо ҳам биосоем кай?

Шамъи дин аз боди кин афсурд дар дилҳои мо,
Холисан бар даргаҳи ҳақ чабҳа фарсоем кай?

Посбони остони мо ҳама бегонагон,
Ёри чонро ҳамчунон бегона мепоем кай?

Эй басо Кайҳо, ки кайҳо додаем аз даст мо,
Пойбанди ҳасрати даврони Кайҳоем, кай…

Ҳар яке деворсон даври Бухорои сағир,
Ҳамчун Исмоили Сомонй биистоем кай?

Ҳаст вируси маҳалбозй адуе ошкор,
Ин адуи хонаро қувват наяфзоем кай?

Чураи Мирзои Юсуф чураи ҳар точик аст,
Ҳар сари точикро бо точ ороем кай?
Соли 1998.

ИМТИҲОНИ БАНДАГОН

Рузаи фархундагон, хуш омадй,
Имтиҳони бандагон, хуш омадй.

Тира будй бо дусад хуршед умр,
Эй чароғи зиндагон, хуш омадй.

Мо чу сагҳо бастаи занчири нафс,
Хочаи ин бандагон, хуш омадй.

Иблис аз руи ту нобино шуда,
Машриқи тобандагон, хуш омадй.

Эй басо санги диле мум кардай,
Нексози гандагон хуш омадй.

Чураё, бар даргаҳи султони ҳақ,
Бо ҳама шармандагон, хуш омадй.
ОМАДАНД
Зиндадилон, зиндадилон омаданд,
Марду занон, пиру чавон омаданд.

Мардуми аз дида ниҳоне буданд,
Хонаи худ боз аён омаданд.

Хок ба чашмони ҳасудон заданд,
Сураи ихлос дамон омаданд.

Беҳтару меҳтар бишавад ин Ватан,
Суи меҳан чумла меҳон омаданд.

Ваҳдати Точик абадзинда бод,
Чумла маҳал қуввати он омаданд!

Душмани сулҳ аст дигар шармсор,
Толиби он хурду калон омаданд.

Сулҳ пазируфт чу Эмомалй,
Носири у халқи чаҳон омаданд.

Зулмат аз ин марз ба якбора рафт,
Нурии ҳақ нурфишон омаданд.

Чони наве боз ба чисмам давид,
Чониби чон Тураи чон омаданд.
Соли 1997.
Мурғи чон парпарзанон паҳлуи чонон омада,
Рузи қурби ҳасти Инсон суи Яздон омада,
Иди Қурбон, Иди Қурбон, Иди Қурбон омада!

Лутфи ҳақ борандатар аз абри найсон омада,
Мушкилоти муъминон бисёр осон омада,
Иди Қурбон, Иди Қурбон, Иди Қурбон омада!

Хуш ба он кас аз гуноҳонаш пушаймон омада,
Аз паи омурзиши ҳақ зору нолон омада,
Иди Қурбон, Иди Қурбон, Иди Қурбон омада!

Кофар аз чамъияти мо моту ҳайрон омада,
Вақти ҳампоии ин қавми парешон омада,
Иди Қурбон, Иди Қурбон, Иди Қурбон омада!

Санги ҳочиён ба фарқи шарри шайтон омада,
Гоҳи пирузии ҳар фарди мусулмон омада,
Иди Қурбон, Иди Қурбон, Иди Қурбон омада!
Соли 1997.

БАРҚИ СУРХ

Барқи сурхе дар самои Шарқи сабз,
Дар авал чун нури умеде намуд.
Рушанй андохт бар зулматсаро,
Ростй, чун бахти испеде намуд.

Сухт дунёи ситамгарҳо чу хас,
Бо имои барқдори аввалин.
Рамзи некиву ҳақиқат гашта буд,
Дар забону гушҳо номи Ленин.

Баъдҳо аз осмон поён бишуд,
Оташе бар хирмани деҳқон бизад.
Дафтару хат, саллаи олим бисухт,
Эй басо сарҳои зур осон бизад.

Бар забонҳо уфтодй баъд аз он,
Ҳарфро, алфозро дунима кард.
Чун фаранчй урфу расми ирсиро,
Бар даҳони оташинаш туъма кард.

Курабарқи уфтода бар замин,
Ҳолиё мобайни мо дар гардиш аст.
Бояд онро боз бурдан бар само,
Курабарқеро кй мегирад ба даст?
Соли 1989.

СУРУДИ МАСЧОҲ

Як пораи куҳ, як пораи дашт, як номи зебо–
Масчоҳ,Масчоҳ!
На чоҳи мастон, на мостчо ҳаст, аз номи Маздо–
Масчоҳ,Масчоҳ!
Дар устуворй чун санг бошад, дар меҳрубонй
чун пахта нарм аст,
Ҳаргиз надорад бо хасм раҳме, бо дуст шайдо–
Масчоҳ,Масчоҳ!
Ҳарчанд дашташ зархезу зарбахш, ҳарчанд куҳаш
пурганч бошад,
Беҳ з-одамонаш ганче надорад, худ ҳаст тилло–
Масчоҳ,Масчоҳ!
Бас шоиронаш гумном монда, кулли касонаш
шоирдилонанд,
Чун обшораш дорад ҳазорон абёти аъло–
Масчоҳ,Масчоҳ!
Таърихи онро аз кас чй пурсй пурс аз куҳистон,
пурс аз мазорон,
Аз дижи мурғон, ҳам аз Зарафшон, ҳамсоли дарё–
Масчоҳ,Масчоҳ!
Орият ин чо чизи асосист, чуз ваҳдат ин чо
майли дигар нест,
Як чузви точик, як мулки точик имрузу фардо–
Масчоҳ,Масчоҳ!
Соли 1990.

ДАР ҚАЛАМРАВИ МАСЧОҲ

Зарраи парешонам дар қаламрави Масчоҳ,
Бо касе намемонам дар қаламрави Масчоҳ,
Ошиқи ҳама ҳастам, бо ҳама хушу мастам,
Боз дилпурармонам дар қаламрави Масчоҳ.
Шукри ҳамдиёронам, боз шукри ёронам,
Руи раҳ намемонам, дар қаламрави Масчоҳ.
Аз канори у рафтам, чун гираҳ бишуд роҳам,
Мушкил аст осонам дар қаламрави Масчоҳ.
Зодаи куҳистонам, фотеҳи биёбонам,
Дил кашад ба Бустонам дар қаламрави Масчоҳ.
Ошиқона нолонам, содиқона хандонам,
Оқилона нодонам, дар қаламрави Масчоҳ.
Аз ду-се палидонаш, пайравони шайтонаш,
Доимо пушаймонам дар қаламрави Масчоҳ.
Деви зулмати ғафлат даргурез аз ман бош,
Машъали фурузонам, дар қаламрави Масчоҳ.
Аз фиребу аз найранг, эй Худо, начотам деҳ,
Муҳри меҳр хоҳонам дар қаламрави Масчоҳ.
Халқи ориятдораш ориёии аслист,
Ҳар деҳаш як Иронам дар қаламрави Масчоҳ.
Дурри ман набишносад гавҳарии аъмояш,
Мефурушад арзонам дар қаламрави Масчоҳ.
Чор фасли дилчуяш навбаҳорро монад,
Булбули хушилҳонам дар қаламрави Масчоҳ.
Ҳуш дар қадам донам, ғуссаю алам донам,
Ҳар гаҳе қалам ронам дар қаламрави Масчоҳ.
На фаришта на шайтонам, на парию ҳайвонам,
Чура, марди яздонам дар қаламрави Масчоҳ.
18 январи соли 1997.

ПАҲЛАВОНИ СУХАН

Барои Амони Нур
Як суханро ба гуфтаи мардум
Сесаду шасту шаш бувад паҳлу.
Паҳлуяш солҳо наёсоид,
То шавад паҳлуе аёни у.

Паҳлавонию тозию туркй
Паҳлугардон намуд сад қомус.
Паҳлавонй ҳалоли у бодо,
Гашт бар кулли вожаҳо пируз.

Шаст солаш зи умр бигзашта,
Рузи у бал зи сол ҳам афзун.
Устоди сухан Амони Нур,
Лайлии ҳарфро абад Мачнун…
Соли 1998.

НАХУШКАД ШОХАИ ДАСТОНИ МОДАР!

Чу набвад тифл даври хони модар,
Бимонад дар гулуяш нони модар.

Биларзад чони ман, чонаш биларзад,
Барои он, ки ҳастам чони модар.

Савоби мо, гуноҳи мо ба душаш,
Қавитар нест аз имони модар.

Ҳама шодии олам ҳеч бошад,
Ба чашмам бе лаби хандони модар.

Чаҳон бе меҳрубон модар чаҳим аст,
Биҳиште ҳаст дар даврони модар.

Ба тифлй бодаи бе дарди сар буд,
Шароби соғари пистони модар.

Барои он, ки руи тифл бинад,
Басо гирад ачал домони модар.

Бубахшад ройгон чонаш ба моён,
Худоро нест ин эҳсони модар.

Намонад ҳеч гаҳ бе меваи умр,
Нахушкад шохаи дастони модар!
Соли 1984.

ЯК ЗУМРА МОДАРОЗОРОН

Заҳ кашад аз ашки модар пойдевори шумо,
Вой бар ҳоли шумо, бар чордевори шумо!

Сахт механдед андар базму мастй мекунед,
Зор мегиряд зи ҳичрон модари зори шумо.

Барфи муяш мешавад ҳар лаҳзае бисёртар,
Сард бошад то кучо рафтору кирдори шумо?!

Чашмҳояш хирабинтар, хирабинтар мешаванд,
Монда маҳрум баски аз хуршеди дидори шумо.

З-он ки хомушии хона маҳрами розаш шуда,
Гушҳо вазнин, вале пазмони гуфтори шумо.

Бе асо аз чо намехезад, мадораш рафтааст,
Модаре, ки буд як умре мададгори шумо.

Чокҳои чеҳрааш ожанг не, ожанг не,
Балки буда захмҳои хори озори шумо.

Заҳ кашад аз ашки модар пойдевори шумо,
Вой бар ҳоли шумо, бар чордевори шумо!
Соли 1982.

Дасттанҳоии модар

Рузу шабҳо, рузу шабҳо,
Барф резад, барф резад.
Осмон монанди ғирбол,
Орд безад, орд безад.

Суфраи пурорд бошад,
Ин замон бинй заминро.
Суфраи бикшода гуё,
Аз барои кулли дунё.

Ин замон ояд ба ёдам,
Суфрабикшоии модар.
Ордбезй, нонпазиҳо,
Дасттанҳоии модар.

Ҳар хамираш кулча мепухт,
Меҳрубон модар бароям.
Гарчй серам аз ҳама чиз,
Гушнаи он кулчаҳоям…

Рузу шабҳо, рузу шабҳо,
Барф резад, барф резад.
Осмон монанди ғирбол,
Орд безад, орд безад.
Соли 1984.

БАРГЕ ДАР ИНТИЗОРИ МАРГ

Ман он барги зардам ба марг интизор,
Намонам ҳамеша дар ин шохсор.

Ба гарди ҳаводис биёлудаам,
Зи сардии поиз бияфсурдаам.

Дили нозукам гашт акнун дурушт,
Ба чуз оби ҳасрат надорам ба мушт.

Бихушкида рагҳо ба андоми ман,
Тиҳй аз майи умр шуд чоми ман.

Дигар баргҳо рафтаанд аз барам,
Кадомин шамоле расад бар сарам?

Ман он барги зардам ба марг интизор,
Зи хоки сияҳ ёбадам навбаҳор…
15 ноябри соли 1995.

МАРСИЯИ МОДАР

Чашмаи оби бақоям, модаро!
Дурри якто, бебаҳоям, модаро!

То ту дар зери замин чо ёфтй,
Хонаи ғам гашта чоям, модаро!

Ҳар кучо рафтам ба пешат омадам,
Роҳбонам, раҳнамоям, модаро.

Чои ту холист назди дар дигар,
Суи хона чун биёям, модаро?

Руй меовардаме бар руи ту,
Баски будй раҳнамоям, модаро.

Модари ман будию тифлони ман,
Чун шаванд ин тифлҳоям, модаро?

Донаҳои киштаат сабзидаанд,
Дони бенашъунамоям, модаро.

Пушти пуру такягоҳи ман будй,
Устуни байни сароям, модаро.

Зиндагй торик шуд, то рафтай,
Ҳамчу субҳи босафоям, модаро.

Дасту по гиро, забон гуёву марг,
Аз ту кард осон чудоям, модаро.

Нашнавидам гоҳ ҳарфатро, дареғ,
Кай расад бар ту садоям, модаро?

То чудо мондам зи руи гарми ту,
Сар ба хоки сард соям, модаро.

Гарчй мерос аст маргат назди ман,
Буда алмосе бароям модаро.

Чамъ бодо хотири руҳат зи ман,
Ҳадяаш кулли дуоям, модаро.

Синаат дар гур ҳам сих мезанад,
Гар занад хоре ба поям, модаро!
Июли соли 1989

Модари худотарсам

Як саҳар модари худотарсам,
Дар сари чонамоз чон биспурд.
Порсоёна ончунон мезист,
Порсоёна ончунон ҳам мурд.

Мурдаву зиндааш чунон монанд,
Ҳеч бовар накардам у мурдаст.
Гиряи талхро фуру бурда,
Қалби поки варо бикардам даст.

Лонаи мурғи чони покаш лек,
Холию сард буд дигар, ҳайҳот.
Аз лабонаш ба чои ҳарфи хуш,
Қатраи хун ба руи у афтод.

Ин васият маро зи модар буд,
Ки нагирям ба марги у асло.
Лек як сели ашки талху шур,
Садди сабри маро бибурд аз чо.

Бахш модар, гуноҳи фарзандат,
Н-аз барои ту гиря кардам ман.
Бо маитат чавонии худро,
Баъди пешин чаноза кардам ман.
20-30 июли соли 1989.

Вожгуна

Чомаи ғам бадар накарда ҳануз,
Фалакам боз чомаи ғам дод.
Хостам шодие ба мисли коҳ,
Куҳҳои зиёди мотам дод.

Ҳамчу Муллофалокате гаштам,
У дар афсона, дар ҳақиқат ман.
Ҳар қадам дар фалокате ғарқа,
Нек хоҳам, бад ояду душман.

З-осмон гар ситора барчинам,
Дар кафи ман шарора мемонад.
Дасти ёрй диҳам ба шахсе гар,
Дасти манро чу мушт медонад.

Гаҳ шикаста миёну гаҳ дастам,
Гаҳ сари ман зада, гаҳе поям.
Ҳаст дунё чу бистари бемор,
Гаҳ ба худ ояму гаҳе н-оям.

Лутфу раҳми касе намехоҳам,
Чун касе ҳам надод бар ман ранч.
Мекунам мардвор кори худ,
Мерасам дар ниҳояташ бар ганч.
10 январи соли 1990.

ДАР ХАЗОНРЕЗИ МИРЗОҲОМИД

Равони ту равон шуд дар хазонрез,
Сари сабзат хазон шуд дар хазонрез.
Замоне зеби роҳу кучаҳо буд,
Қади сарват камон шуд дар хазонрез.
Худоё, шамъи маҳфилҳо кучо шуд?
Ба хокистон ниҳон шуд дар хазонрез.
Туро дарди чигар не, дарди мо кушт,
Ки ин нукта аён шуд дар хазонрез.
Макони базмҳо буд хонаи ту,
Пур аз оҳу фиғон шуд дар хазонрез.
Ба чое рафтай, дигар наёй,
Fами ёрон гарон шуд дар хазонрез.
Баробар бо бузургу хурд будй,
Адо хурду калон шуд дар хазонрез.
Ту рафтию ба тири ғайбати халқ,
Дили ёрон нишон шуд дар хазонрез.
Табибо, паҳлавонмарди чавонмарг,
Вучудат нотавон шуд дар хазонрез.
Шаробу шеър доим дар лабат буд,
Тиҳй аз ину он шуд дар хазонрез.
Бародар, бе ту ман то кай бимонам?
Дилам навмеди чон шуд дар хазонрез.
Начуемат аз ин чову аз он чо,
Туро як чо макон шуд дар хазонрез.
Забонам сухт, Мирзоҳомиди чон,
Туро марсияхон шуд дар хазонрез.
19 ноябри соли 1992.

ДАРЕFИ ПАҲЛАВОН МУСО…

(Сугвории паҳлавон ва ҳунарпешаи кино Мусои Исо–шаҳиди чанги шаҳрвандй).
Дареғи паҳлавон Мусо, ки худ тимсоли Масчо буд,
Дареғи қадду болояш, ки парру боли Масчо буд,
Дареғи он суханҳояш, ки аз иқболи Масчо буд,
Дареғи пайкари сангаш, ки чун аҳволи Масчо буд,
Дареғи қисмати талхаш, ки мисли фоли Масчо буд.

Дареғи паҳлавон Мусо, ки худ тимсоли Масчо буд,
Дареғи қадду болояш, ки парру боли Масчо буд.

Ҳунарманде, ки нақши хеш бозй кард, охир ку?
Чаҳонеро зи буди хеш розй кард, охир ку?
Нахуст аз ҳастии худ бозсозй кард, охир ку?
Тану чонаш ба хуни худ намозй кард, охир ку?
Дареғи он чавонмарге, ки худ омоли Масчо буд.

Дареғи паҳлавон Мусо, ки худ тимсоли Масчо буд,
Дареғи қадду болояш, ки парру боли Масчо буд.

Бинои одамиятро сутуни устуворе буд,
Ба он чусса, бо он ҳашмат ҳалиме, хоксоре буд,
Шарофат дошт, ҳиммат дошт, гуй обшоре буд,
Зи Рустам сад нишоне дошт, марди бовиқоре буд,
Яке оринажоди аслие аз моли Масчо буд.

Дареғи паҳлавон Мусо, ки худ тимсоли Масчо буд,
Дареғи қадду болояш, ки парру боли Масчо буд.

Ба зури даст кай ҳосид варо бар пушт хобонид,
Ки ахтарҳо раманд он гаҳ, ки пайдо мешавад хуршед!
Вале як ахтари манҳус, ки аз Иблис шуд тавлид,
Барои як тани Мусо сию ду тир боронид,
Дилам фарёдборон аз забони лоли Масчо буд.

Дареғи паҳлавон Мусо, ки худ тимсоли Масчо буд,
Дареғи қадду болояш, ки парру боли Масчо буд.
Соли 1992.

ЧОНОН ПАДАР БУД…

Падари меҳрубонам Мирзоюсуфи Муҳаммадюсуф дар синни мубораки 87-солагй чон ба Ҳақ таслим карданд. Руҳашон шоду хонаи охираташон обод бод. Омин!

Маро мағзи чигар чонон падар буд,
Маро нури басар чонон падар буд.

Гадоям, соили дидори уям,
Маро точи басар чонон падар буд.

Насиҳатҳои у зевар ба гушам,
Яке вологуҳар чонон падар буд.

Таҳамтансон тану туши қавияш,
Барои мо сипар чонон падар буд.

Ҳунармандам агар, аз пушти уям,
Ки сад кони ҳунар чонон падар буд.

Бишуд рузам сияҳ баъди ғурубаш,
Ки шомамро саҳар чонон падар буд.

Басо аз хеш монда донаву мағз,
Дарахти босамар чонон падар буд.

Манам ноогаҳ аз кори чаҳонҳо,
Зи ҳар дар бохабар чонон падар буд.

Манам олудаи садҳо гуноҳон,
Барй аз кулли шарр чонон падар буд.

Шабу рузам мунаввар аз чамолаш,
Чу хуршеду қамар чонон падар буд.

Заковатманду хайрандеши мардум,
Тамоман безарар чонон падар буд.

Барои ростон як муттакое,
Качонро сад хатар чонон падар буд.

Ятим азбаски монда аз падар худ,
Ятимонро падар чонон падар буд.

Нагунчад васфи у дар шеъри Чура,
Ки худ як шоҳасар чонон падар буд.

Пагоҳи чумъа чон бар Ҳақ супорид,
Ки огаҳ з-ин сафар чонон падар буд.

Ба боло рафт, меҳмони малак шуд,
Ки муштоқи забар чонон падар буд.

Тариқи раҳматаш гардон, Худоё,
Ки сер аз баҳру бар чонон падар буд.
25 июли соли 2003.

ЭХДОЁТ

ДАР СУГВОРИИ ОЛИМПУР
Замона кушта моро бе баҳона
Намедонад сари моро баҳо на!
Занад бар мағзи миллат санги душман,
Ки бе мағзе нахезад ҳеч дона.
***
Барои ҳушёрй мекушандат,
Барои ҳушдоре мекушандат.
Агарчй бегуноҳй, кусатабъон,
Барои ришдорй мекушандат.
Декабри соли 1995.

ЁДИ ОХУН САФАР
Охуни Сафар қаламкаши варзида,
Аз пушти қалам басо аламҳо дида.
Афсус, ки марги беамонаш бирабуд,
Бо синаи пурғусса, лаби хандида.

Охуни Сафар ҳозирчавобу хандон,
Бигзашт аз ин чаҳон ба садҳо армон.
Не, не набувад марги чунин кас осон,
Боқист ба номи неку бо фарзандон.

РОҲИЁНИ РОҲИ ИСПЕДЕМ МО
Барои Мирзо Шакурзода
Сояру дар мулки хуршедем мо,
Равшан аз хуршеди уммедем мо.

Нестем аз тираҳои тирароҳ,
Роҳиёни роҳи испедем мо.

Чашмаи Шоир* ба мо додаст об,
То зи хоки деҳа руидем мо.

Носазо гуфтори мардум бигзарад,
Лафзи ҳақро банда човидем мо.

Буданатро шукр гуям ҳар нафас,
Бо ту рафта хешро дидем мо.
25-26 январи соли 1985.
*Чашмаи Шоир–чашмаест дар деҳаи Худгифи Сояи Мастчоҳ.

ДАСТИ БОЛО
Барои омузгори нахустинам Қурбон Ҳусейнй
Қоматат паст, чеҳра нуронй,
Дар лабонат табассуми ширин.
Вориди дарсхона мегаштй,
Бо хаёлоти тозаю рангин.

Мерасад то ҳануз овозат,
Аз ҳамон дарсҳои бигзашта.
Мешавам гушу ҳуш сар то по,
Лаҳзае тифли мактабй гашта.

Гуиё, ки ту боз мепурсй,
Чузъҳои вазифаро ҳоло.
Аз барои ичозаи гуфтан,
Дасти ман худ зи худ шавад боло.

Ту, ки худ машқи шеър мекардй,
Лек шоир ба чашми мо будй.
Аввалин шеърҳои хомамро,
Васф карда, то само бурдй.

Ҳамчуноне, ки офтоб афтад,
Уфуқи абрнокро бар чанг.
Гардиши рузгор афтонда,
Чеҳраатро ба панчаи ожанг.

Ҳичча карда, базур мехонам,
Сафҳаи пурхати чабинатро.
Гар бипурсй: "Бигу, чй фаҳмидй?"
Дасти ман худ зи худ шавад боло…
3 декабри соли 1984.

ДАСТИ САБУК
(Эҳдо ба Анварбеки Рустам)
Руҳат гарон, қалбат калон, дастат сабук, дастат сабук,
Дарди ниҳон бар ту аён, дастат сабук, дастат сабук.

Дар гурдаи мо сангҳо аз бахти куру оби шур,
Осон кунй берунашон, дастат сабук, дастат сабук.

Бас чони бар лаб омада, аз дасти чонбахшои ту,
Баргашт бар суи макон, дастат сабук, дастат сабук.

Озодамарди зиндадил "з-авчи Зуҳал то қаъри гил",
Дорй зи Сино сад нишон, дастат сабук, дастат сабук.

Ҳозиқ табибе будай, содиқ ҳабибе будай,
Бодо баҳорат бехазон, дастат сабук, дастат сабук
Соли 1992.

ҲАЙФНОМА
Барои дусти ғамхорам Назар
Умри ман кутоҳ, донам,
Марги ман дар роҳ, донам.
Пас чаро парво надорам?
Фикр аз фардо надорам?

Ҳамчу чоми пуршаробе,
Чони ман пур аз гуноҳ аст.
Ҳамчу деги руи оташ,
Ҳоли ман хеле табоҳ аст.

Бода менушам паёпай,
Сархушам ман, сархушам ман.
Заҳр дода, заҳр дода,
Рузҳоро мекушам ман.

Умри ман кутоҳ, донам,
Лек худ дар қасди онам.
Марги ман дар роҳ, донам,
Лек уро ҳаминонам.

Ҳайфи ман, бо душмани худ,
Дуст ҳастам, дуст ҳастам.
Дур аз ёрони чонй,
Суҳбати майро парастам…
Соли 1984.

FАЗАЛЕ БАРОИ ҚУВВАТ ДАВЛАТ
Кони дурдонаи ғалтон даҳани Қувватбек,
Набувад соддаву арзон сухани Қувватбек.
Чун ба "Пайванди дил" оғози суханронй кард,
Худ шуда "Боли Самандар" бадани Қувватбек.
Ҳафт водии муҳаббат на ба осонй рафт,
"Шаҳри Ишқ" аст кунун чону тани Қувватбек.
Оштй дода хазонро ба баҳорон, з-ин ру,
Бо гулу хор ғазалхон чамани Қувватбек.
Бо бузургии қаду ақли баландаш ҳаргиз,
Ман-манй нест дар афкори "Ман"-и Қувватбек.
Эй, ки мепурсй зи ман зодгаҳу маъвояш,
Кишвари шеърпарастон ватани Қувватбек.
Солу моҳаш на ҳамин солу маҳи маъмулист,
Гуши фардо шунавад дилзадани Қувватбек.
11 январи соли 2003.

БАРОИ УСТОИ УСТОПИР
Усто, Усто, дар ҳама коро усто,
Дасти ту ба шеъру паҳлавонй боло.
Бодо сари сабзи ту мисоли бурсо,
Усто, Усто, бачаи нағзи Масчо.
Апрели соли 1997.

ДУРУД

ба оҳангсози мумтоз Муҳаммадшарифи Шодизода
Эй буди ту суруд,
Оҳанг–тору пуд.
Тан-тан ҳама вучуд,
Бодо туро дуруд.

Монанди заргарй
Сад нақш офарй.
Бо сабки ховарй,
Бо шеваи дарй.

Савти ту бишнавад,
Дил об мешавад.
Ҳар суй медавад,
Арғушт меравад.

Дар бустони чон,
Чоно, тарона хон.
Моро зи мо раҳон,
Моро ба мо расон.

Эй пири булбулон,
Аз Борбад нишон.
Андар чаман бимон,
Бо нақши човидон

Эй буди ту суруд,
Оҳанг тору пуд.
Тан-тан ҳама вучуд,
Аз мо туро дуруд!

Соли 2000.

ЗИ ТОРИ МЕҲРУ ПУДИ ХАШМ

"Чомаи умри дигар гардид шеъри бофтаам…"
Юсуф ВАФО.
Ман туро бесавод чун хонам
Бо чунин шеърҳои ширинат?
Ман туро бемаъонй чун гуям?
Бо чунин маъниҳои рангинат?

Оре, оре аз лиҳози вазн,
Баъзе байти ту сактаҳо дорад.
З-ин сабаб чанд аруздон имруз,
Сари ҳарфи ту нуқтаҳо дорад.

Нуқси қофия низ ҳаст аммо,
Қофия кофй нест андар шеър.
Меҳру хашмат агар бигунчонй,
Вазну қофия чист андар шеър?

Буда аз тору меҳру пуди хашм,
Чомаи офаридаат, шоир.
Зиндаат то абад нигаҳ дорад,
Нест оғози шеърро охир.
Соли 1988.

Барои ҳамдиле

Дарди миллатро табобат боядо,
Бас адоватҳо, муҳаббат боядо!
Оташе бояд задан дар шаҳри Ақл,
Дар диёри Дил иқомат боядо.
Ман зи шамшери сухан созам каланд,
Баҳри Меҳан кору заҳмат боядо.
Меваи озодии мо талх гашт,
З-ангубини ту балаззат боядо.
Бози давлат бозуи моро шинохт,
Эй Худо, анчом-ш бе лат боядо.
Соли 1997.

МЕҲМОНИ МАН

(Барои Нур)
Пой мекубад кадоме дар паси дарвозаам,
Барф меафшонад аз пушоки худ.
Чашми гушамро ба берун духтам,
То ба дидан дил варо бишнохт зуд.

Мезанад ангушт бар дар, медарояд,
Ман ба истиқболаш аз чо мечаҳам.
Гуиё озодибахши ман бувад,
Аз ғами танҳоии худ мераҳам.

Менишинад рубаруям даври хон,
Чашмаам ман, гуиё у ташна аст.
Ҳарду аз дидор лаззат мебарем,
Ташнаам ман, гуиё у чашма аст.

Чони ман роҳат кунад аз чони у,
Чони у роҳат кунад аз чони ман:
"Дар чаҳон бе дуст будан мушкил аст"*
Дуст бошад, дустон, меҳмони ман.

*мисраъ аз устод М. Турсунзода.
18. 02. 1984.

ДАР СУГВОРИИ ЧУМЪА АЗИЗ

Сари сабзи чавоният, эй дуст,
Шуд лагадмоли тудаи авбош.
Лол монда забони гуёят,
Сухан ин аст, ман бигуям фош.

Фош гуям, дар ин замони дун,
Оқилон хору чоҳилон зуранд.
Косаи сар агар шикастандат,
Узрашон мениҳам, ки дилкуранд.

Ту нависандаи ачиб будй,
Қаламатро шикаст дасти шум.
Мушти у хушк чун қалам хоҳам,
Пои у аз лагадзанй маҳрум.

Он шаби сард дар Хучанди навин,
Ман надонам туро чаро куштанд.
Дили ман боз монд аз дунё,
Гуиё ҳамраҳат маро куштанд…
Декабри 1996.

ЛОИҚЕ МИСЛИ ТУ НАМЕОЯД

Ҳар суханвар наку намеояд,
Лоиқи гуфтугу намеояд.

Чуши хун дар раги асаб бояд,
Обру з-оби чу намеояд.

Пири майхона чой холй кард,
Бонги чому сабу намеояд.

Синааш дардгоҳи миллат буд,
Дигар он дардху намеояд.

Андалебон ҳазор меоянд,
Булбули тозагу намеояд.

Лоиқи номи шоир ояд бас,

Лоиқе мисли ту намеояд.

ДАР СУГВОРИИ ШЕРИ ПАНЧШЕР

Ба мисли шер Аҳмадшоҳи Масъуд,
Яке лашкаркаши лашкаршикан буд.
Ба чанги рубару ин марди точик,
Баровард аз димоғи душманон дуд.
Адувонаш, дареғо, рубаҳона,
Варо бо ҳилаҳо карданд нобуд.
Аминам, шерзодон меситонанд,
Баҳои хунаш аз ағёри бехуд

12 сентябри соли 2001.

ДАР МАРОСИМИ ИФТИТОҲИ МАСЧИДИ

Ба некй раҳбалад буданд Ҳочии Мулоқурбон,
Ба сели бад чу садд буданд Ҳочии Мулоқурбон.

Басо дидем ҳочиҳои мағрури худонотарс,
Амину муътамад буданд Ҳочии Мулоқурбон.

Чамоатро сару сарвар, ба ҳар бечораю музтар,
Ҳаме дасти мадад буданд Ҳочии Мулоқурбон.

Шукуфону муаттар, тозаву хушру ба ҳар маҳфил,
Гули руи сабад буданд Ҳочии Мулоқурбон.

Накупиндор, асалгуфтору хушрафтору озода,
Яке марди хирад буданд Ҳочии Мулоқурбон.

Хушо бо номашон масчид бино карданд чун умре,
Ба Аллоҳи аҳад буданд Ҳочии Мулоқурбон.

Падарро номбардоранд фарзандони солеҳшон,
Ки худ некувалад буданд Ҳочии Мулоқурбон.

ШАҲИДИ ҲУНАР

Ҳунарманди шоистаи чумҳурй Рустамбеки Ботур руи саҳна аз сактаи дил чон дод
Булбуле дар шохи гул чон дод, ҳайф,
Руи саҳна ҳофизе афтод, ҳайф.

Рустаме будй ба майдони ҳунар,
З-авчу пасту зеру бам уро хабар.

Аз Зарафшон чун зари оҳанг чид,
Заршиноси авч чун у кас надид.

Хуш сухан мегуфт дар ҳар анчуман,
Месуруд аз ишқу аз меҳри Ватан.

Сурату сират чу яксон доштй,

Меҳри худ дар чони мардум коштй.

БА КУҲИ СУРХКАТ ҲАМСАНГ БУДА

Дар сугвории Ҳасан Абдул
Забоне дошт бурро мисли шамшер,
Ба ҳар маҳфил хурушон буд чун шер.
Ҳақиқатро намепушонду мегуфт:
"Нагуям ҳолиё, фардо шавад дер!".

Дилаш ҳам чун забонаш буд доим,
Ба роҳи ростй побанду қоим.
Ҳазорон дардҳо будаш ба ботин,
Ба зоҳир менамудй гарчй солим.

Дареғо, дар баҳори гулфишоне,
Ниҳоли зиндагияш шуд хазонй.
Дилаш таркид, хомуш шуд забонаш,
Фиғон аз маргҳои ногаҳонй.

Ҳасан Абдул, чавонмарди чавонмарг,
Забону дил варо ҳамранг буда.
Хаёлам, дар баландиҳои ҳиммат,

Ба куҳи Сурхкат* ҳамсанг буда! Сурхкат–деҳа, зодгоҳи шодравон Ҳасан Абдул.

ПУШТИ ПО ЗАД ДУНЁИ ДУН

Он, ки шеъраш ҳайбати сад шеър дошт,
Барқи фикраш ҳашмати шамшер дошт,
Чашмаи у ташнагонро сер дошт.
Рафт Қувватбеки Давлат аз миён,
Шоири ширинкаломи точикон.

Ҳамчу Мавлоно зи маънй маст шуд,
Аз ҳама бигзашт, то ки ҳаст шуд,
Руҳи у бо Рудакй пайваст шуд.
Рафт Қувватбеки Давлат аз миён,
Шоири ширинкаломи точикон.

Буи мардй дошт ҳар «Гулбонг»-и у,
Сузу дарде дошт ҳар «Гулбонг»-и у,
Сози фарде дошт ҳар «Гулбонг»-и у.
Рафт Қувватбеки Давлат аз миён,
Шоири ширинкаломи точикон.

Буд моро суи маъно раҳнамун,
Ханда бар лаб, лек дил ғарқоби хун,
Пушти по зад оқибат дунёи дун.
Рафт Қувватбеки Давлат аз миён,
Шоири ширинкаломи точикон.

Fурамарге дар баҳорон гашт, вой,
Балки у андуҳи ёрон гашт, вой,
Озими шаҳри хамушон гашт, вой.
Рафт Қувватбеки Давлат аз миён,
Шоири ширинкаломи точикон.
12 апрели 2004.

МО ОМАДЕМУ МЕРАВЕМ…

Дар сугвории табиби ҳозиқ ва инсони лоиқ Шодии Боқй
Чун меҳмон дар ин чаҳон мо, омадему меравем,
Аз мо наяст ин хонадон мо, омадему меравем.

То бошад он дори бақо маъвои човидони мо,
Гуё барои имтиҳон. мо омадему меравем.

Некй бимонад то абад, ҳам бад бимонад то абад,
Бо некҳову бо бадон, мо омадему меравем.

Чун базми чамшедист умр аз он набошад серие,
Бас ташнакому ташначон, мо омадему меравем.

Чун гуфт ачал омини талх, омини талхи охирин,
Пирем агар ё ки чавон, мо омадему меравем.

Будем бори модарон дар омадан, дар бозгашт,
Тобути души дигарон, мо омадему меравем.

Бемор мирад ё табиб, инро кй донад, ё насиб?!
Бо ҳукми он султони чон, мо омадему меравем.

Хуш омадему хуш равем, гар Шодии Боқй шавем,
В-арна чу андуҳи гарон, мо омадему меравем.

Соли 1991.

ЧУ FУНЧА ЗИ САРМОИ НОЧО БИРАФТ

Дар сугвории муҳаққиқи чавонмарги "Шоҳнома", номзади илм Шодй Асроров
Баҳор омаду Шодии мо бирафт,
Чу ғунча зи сармои ночо бирафт.

Ҳамон дард, к-уро зи дунё рабуд,
Дари хонаи қалби моро кушуд.

Дилаш буд равшан зи шамси хирад,
Маҳе буд андар шаби неку бад.

Басо у ба таҳқиқи "Шоҳнома" зист,
Басо у ба марги Сиёвуш гирист.

Зи дониш басо хирман анбошт у,
Ба марзи дили толибон кошт у.

Варо будй дар илм унвон баланд,
Ва ҳам ёфт номе чу инсон баланд.

Ба шонздаҳуми марти ҳаштоду ҳафт,
Дареғо, ки Шодии Асрор рафт.

Бирафту вале ёди некаш бимонд,
"Дилу дидаи ман ба хун барнишонд"*.

*Мисраъ аз Фирдавсй.

18 марти соли 1987.

МАРСИЯИ ИЗЗАТМОҲ

Мехост Душанбе биравад дидани хоҳар,
Бар дидани он хоҳари бемори чу ахгар.
Бардошт ҳама тушаву савғоти муқаррар,
Биншаст ба мошини мани хокбасар.

Фарёд, ки буд ин сафари охираташ,
Дод аз фалаки сахтдилу оқибаташ.

Рафтем ба роҳи тарафи Бекобод,
Аз ғуссаву ғамҳои ду дунё озод.
Ногоҳ яке дев, ки хокаш барбод,
Дар сурати мошин ба сари мо афтод.

Фарёд, ки буд ин сафари охираташ,
Дод аз фалаки сахтдилу оқибаташ.

Мо чор нафар шудем дар боми бало,
Беҳушу хаёлу бедаму бепарво.
Ногоҳ ба ҳуш омада дидам, вайло,
Аз чархи нагун ба зери чарх Иззатмо…

Фарёд, ки буд ин сафари охираташ,
Дод аз фалаки сахтдилу оқибаташ.

Монанди ҳилол гашта бадри руяш,
Олуда ба хуни хеш банди муяш.
Бар хок фуру камонаки абруяш,
Оваҳ, чи шуд он шамоили дилчуяш?!

Фарёд, ки буд ин сафари охираташ,
Дод аз фалаки сахтдилу оқибаташ.

Эй вой тағоии ҳалимам, чй кунам?
Аз мотами "номи оча" нимам, чй кунам?
Эй янгаи чон, ғарқаи бимам, чй кунам?
Бинам рухатон ё ки набинам, чй кунам?

Фарёд, ки буд ин сафари охираташ,
Дод аз фалаки сахтдилу оқибаташ.

Оисаи бемор, кучо шуд апаат?
Бобои ғариби ман, фано шуд апаат.
Мирзо, ту кучой, ки адо шуд апаат,
Сокина мапурс, чун хато шуд апаат…

Фарёд, ки буд ин сафари охираташ,
Дод аз фалаки сахтдилу оқибаташ.

Бибии Зубайдамо, Фузайлу дигарон,
Аз модари зори худ чудову ҳайрон.
Не, не, на фақат чумлаи хешовандон,
Бар турбати у тамоми деҳа гирён.

Фарёд, ки буд ин сафари охираташ,
Дод аз фалаки сахтдилу оқибаташ.

Эй боча, Сабурию сабурй бояд,
Зеро ба сари мард ҳама чиз ояд.
Ин чархи куҳан фитнаи нав мезояд,
Кай буд гумон, ки моҳи рафта н-ояд?

Фарёд, ки буд ин сафари охираташ,
Дод аз фалаки сахтдилу оқибаташ.

Эй модари ҳасратзадаи дилчокам,
Ҳамсоя ба духтари ако дар хокам.
Донй, ки чй гуна тир зад афлокам,
Имсол дубора хаставу ғамнокам.

Фарёд, ки буд ин сафари охираташ,
Дод аз фалаки сахтдилу оқибаташ.

Эй холиқи чаббор, ачаб дилсардй,
Бар хок задй гуле, ки худ парвардй.
Гул аз ту хазон, хазон шуд аз ту варде,
Тавба, тавба, ҳар он чй хоҳй, кардй!!!

Фарёд, ки буд ин сафари охираташ!!!
Дод аз фалаки сахтдилу оқибаташ!!!

Соли 1989.

ДАР СУГИ ШОГИРДАМ УМЕД

ки бар асари бемории гулузиндонак даргузашт
Ашки сузон намекунам пинҳон
То зимистон чу ман шавад сузон
Хушаи ях чу ман шавад гирён
Ман ба риши сапед мегирям
Ман ба марги Умед мегирям.

Ин чй дарде, бигуй, эй Яздон,
Ки шавад нола дар гулу зиндон
Марг ҳам буда ин қадар осон?
Ман ба риши сапед мегирям
Ман ба марги Умед мегирям

Сездаҳсола бачае хандон
Рафт суи чаҳони човидон
Монда дунёи ғам ба волидон
Ман ба риши сапед мегирям
Ман ба марги Умед мегирям
5 феврали соли 1996.

МАН НАХОҲАМ КУШТ ХУДРО…

Гарчй баъзан зиндагй бар дил занад,
Гавҳари чони маро бар гил занад,
Кори осонро ба сад мушкил занад,
Бар ҳама саъям хати ботил занад.
Ман нахоҳам кушт худро бехабар,
Ман нахоҳам кушт худро барҳадар!

Гарчй ишқи аввалинам шуд хазон,
Чун ҳавасгулҳои айёми разон,
Рафт аз ман бар канори дигарон,
Монда бар дил бас ғаму дарди гарон.
Ман нахоҳам кушт худро бехабар,
Ман нахоҳам кушт худро барҳадар!

Аблаҳе гар таъна бинмояд маро,
Ҳар кучо бинад, чу саг хояд маро,
Ё сари ҳар як қадам пояд маро,
З-у ба дил сад гуна ғам ояд маро.
Ман нахоҳам кушт худро бехабар,
Ман нахоҳам кушт худро барҳадар!

Ҳаст дар дунё чароғе раҳнамо,
Гарчй пинҳон аст, меёбам варо,
Гарчй бошад дуру пурбиму бало,
Мерасам то манзили уммедҳо.
Ман нахоҳам кушт худро бехабар,
Ман нахоҳам кушт худро барҳадар!

"Марг мушкил, зиндагй мушкилтар аст"–
Хизрро ин панд бар Искандар аст.
Дар чаҳони мо, ки мушкилпарвар аст,
Одам он бошад, ки тобовартар аст.
Ман нахоҳам кушт худро бехабар,
Ман нахоҳам кушт худро барҳадар!

Соли 1990.

ОТАШИ ЧОВИД

Дустони хасакиро бикашам бар оташ?
Тавба гуям зи ҳама риндию авбошиям?
Дустони қадаҳиро бизанам бо санге?
Ёд н-орам дигар аз шодию айёшиям?

Об чун рафт, ба чу бори дигар баргардад?
Сел оё, ки пушаймон шавад аз кардаи хеш?
Хулқи ман кудаку дар тарбияти дил будаст,
Ҳеч коре натавон кард ба парвардаи хеш.

Абр кай ғам хурад аз он, ки чй борад имруз,
Хилқатамро зи ҳама суду зиён парво на.
Чй бувад шуълаи шамъи қаламамро ваҳ, ваҳ,
Пеши он рузу шабон хурду калон парвона?!

Ҳама гуй, ки дар андешаи ғамхории ман,
Лек ман беғаму беҳасрату бепарвоям,
Ёру ағёр тафовут натавонам кардан,
Сустакам, лек чаҳон сахт бувад, эй воям!

Оҳ, онон, ки паи тарбияти ман ҳастед
Дилакам баҳри шумо, баҳри шумо месузад.
Оташеро, ки шумо куштаниед дар чонам,
Ҳам дар ин дори фано ҳам ба бақо месузад…9 январи соли 1990.

МАН ҲЕЧ ЧО НАМЕРАВАМ…

Ман бо шумо намеравам, эй тираобҳо
Донам паи харобии ободиҳо равед.
Ман ба шумо намеравам, эй тиразоғҳо,
Донам, ки сард мешавад, ҳар чо ки мешавед.

Даъват макун маро беҳуда, эй магас,
Бо боли ту ба ахтари мақсуд кай расам?
Аз роҳи худ намон, эй абри даргузар,
Бо ту басе муҳол ба дидори вай расам.

Эй аспи руд, зини ту дархури ман наяст,
Эй бод, хас наям, ки ман ҳамроҳият кунам.
Эй саг, агарчи содиқй, бо ман маё дигар,
Ҳам, эй ҳимор, дур шав, огоҳият кунам.

Эй дустони ман, ҳамаро ном бурдаам,
Гар хешро шинохтед, аз ман ҳазар кунед.
Ман ҳеч чо намеравам аз хилвати худй,
Омин, ки чумлагй сафари бехатар кунед!

7 январи соли 1990.

ШАҲИДОНИ ЧАНГ

Шаҳидон, шаҳидон, шаҳидони чанг,
Шумоед хуфта ба майдони чанг.
Нахезад дигар то ки шайтони чанг,
Намирад касе то ба дастони чанг!

Ба ёд оварему ба ёд оварем,
Шуморо, шаҳидони Чанги Кабир.
Шуморо, ки бо сина бигрифтаед,
Сипарвор пеши дами теғу тир.

Ба ёд оварему ба ёд оварем,
Шуморову гулҳои нашкуфтаро.
Ҳама орзуи надида амал,
Ҳам армони бар гурҳо хуфтаро.

Бувад ҳастии мо нишони шумо,
Ки имруз озоду бахтоварем.
Аз ин ру, шуморо, шаҳидони чанг,
Ба ёд оварему ба ёд оварем.

Сипоҳон, далерон, шаҳидони чанг,
Шумоед хуфта ба майдони чанг.
Нахезад дигар то ки шайтони чанг,
Намирад касе то ба дастони чанг!

20 феврали соли 1985.

ТАНҲО

Борону борон, борону борон,
Ман бе шумоям, эй дустдорон.
Аз по фитода, дил бой дода,
Дар интизори як марги осон.
Танҳои танҳо, танҳои танҳо,
Пазмони ёрон, пазмони ёрон.
Чун чуби хушкам, бо ман чй созй?!
Эй навбаҳорон, эй навбаҳорон?!

Соли 1996.

ХУСА

Хушаеро то нигаҳбонй кунанд,
Дар хавоза хусае бигзоштанд.
Ошиқони хушаи раз бегумон,
Бими хуса дар дили худ доштанд.

Чист ин хуса? Ба сар дорад кулоҳ,
(Каллаи нобударо бошад паноҳ).
Чои дастон холие ду остин,
Чои поҳо почаҳои чубакин.

Куру кар, ҳам лолу ҳам ланг аст у,
Лек бо гундишк дар чанг аст у.
Чон надорад, офати чондорҳост,
Сурати бад мояи озорҳост.

Дидамаш ман баъди боде, субҳдам,
Уфтода бар замин чун бори ғам.
Селаи гундишкро озодие,
Дар сари ҳар хуша дорад шодие.

Хушаеро то нигаҳбонй кунанд,
Дар хавоза хусае бигзоштанд.
Ошиқони хушаи раз–мурғакон,
Бими хуса дар дили худ доштанд.

Ҳайратам аз бими мурғакҳо наяст,
Чунки ононро набошад ақлу ҳуш.
Дар шигифтам, з-он ки баъзан хусае,
Мерамонад одамонро чун вуҳуш.

Гарчй медонем, у чуз хуса нест,
Лек мехонем уро як худо,
Сабр месозем то боди ачал,
Афканад бар хок бунёди варо…

Соли 1987–1989

ЗАНГИ ОХИР

Зангулаи корвони умр аст,
Занге, ки садо диҳад ба мактаб.
Гуё ҳамаро шитоб дорад,
Бар чониби орзую матлаб.

Занге, ки садои охиринаш,
Пуршур мисоли савти дарёст.
Анчоми чаҳони бачагиҳо,
Оғози чавониҳои зебост.

Занге, ки садои охиринаш,
Анчом бувад ба ишқи аввал,
Бар он ҳама шармҳои ночо,
Бар он ҳама бусаҳои маътал.

Занге, ки чавоби талх гуяд,
Бар номаи бечавоби ёре.
Занге, ки ниҳода дар дили ман,
Занге зи муҳаббати нигоре…

Як умр садо диҳад ба гушам,
Занге, ки садо диҳад ба мактаб
Даъват бикунад, ки нест ҳамвор,
Роҳе, ки барад ба суи матлаб!

Соли 1982

РОҲИ КУҲНА

Монда ҳайрон ҳамчу пири бекасе,
Роҳи аз камрафтуоиҳо хамуш.
Души у холй зи бори пойҳо,
Гашта монанди мазорон сабзапуш.

Буд монанди танобе як замон,
Теғи селу тармааш бибридааст.
Чун кафи дасте агар ҳамвор буд,
Сангҳояш ҳолиё ночидааст.

Дар қафо монд аз шитоби зиндагй,
Раҳравонро дигар он лозим нашуд.
Пушти у бори замон бардоштан,
Баски натвонист ин раҳ куҳна шуд.
Соли 1986.

МАҲАЛПАРАСТ

Фориғ зи ғами миллат ғавғои маҳал дорад,
Дар мадҳи деҳу шаҳраш сад гуна мағал дорад.
Ҳарчанд ки парвозаш аз ҳавлй бувад то бом,
Хурсанд хуруси мо: дунё ба бағал дорад.

Соли 1986.

КИРМ ДАР ШАҲПАРАК НАМЕБИНАМ

Шаҳпараквор суи гулбарге,
Бол суям кушода меой.
Медиҳам чо туро ба точи сар,
Худ намеёбам аз фараҳ чое.

Ҳарчй дорам, ҳама фидои ту,
Нону чонам, шароби пинҳонам.
Дили худро чу дафтари ашъор,
Пеши чашмат кушода мемонам.

Ҳарчй мегуй, мекунам бовар,
Ба навои ту меравам арғушт.
Ҳеч бовар наметавонам кард,
Панчаи хайрбод гардад мушт.

Ҳама гуянд, ту суханчинй,
Шубҳа лекин набошад оинам.
Гарчй сисолаам, чу сесола,
Кирм дар шаҳпарак намебинам.

Соли 1987.

ОБУ ҲАВО

Чун об дар ҳаво ё чун ҳаво дар об,
Пинҳон ту дар манй, дар ту ниҳон манам.
Яъне ки зарраи ман ҳаст дар танат,
Яъне ки зарраи ту ҳаст дар танам.

Дар хандаҳои ту хандидани ман аст,
Дар хандаҳои ман хандидани ту ҳаст.
Дар нолаҳои ту нолидани ман аст,
Дар нолаҳои ман нолидани ту ҳаст.

Худ ишқи тозае бошад чаҳони нав,
Ин қавл мондааст аз Одаму Ҳаво.
Нашъунамои ишқ аз боҳамии мост,
Нахле чй мешавад бе обу бе ҳаво?

Дурй мачу дигар, аз ман марам дигар,
Ёди чудоиро аз сар бикун бадар.
Зеро, ки меравад аз дил ба зудиҳо,
Ҳар чизи хуб ҳам аз дида рафт агар.

Оҳе, ки мекашам аз дурият (мабод!),
Бошад ҳавои ту, к-аз дил шавад бурун.
Ашке, ки мечакад аз чашми интизор,
Симои ту бувад, к-аз дил равад бурун.

ИН ЧЙ РУЗИ СИЁҲЕ

(суруд)
Ин чй рузи сиёҳе,
Набинамат ба моҳе
Ба ҳоли зорам андоз
Ниго, ниго, нигоҳе.
Аз он чашмони масти
Сиё, сиё, сиёҳе.

Оҳо, оҳо, ёри ман,
Моҳи расо ёри ман.
Оҳо, оҳо, ёри ман,
Нуру сафо ёри ман.

Ман Юсуфам ба чоҳе,
Нишонам деҳ ту роҳе.
Ошиқ шудан набошад,
Гуно, гуно, гуноҳе.
Дар канори ту хоҳам,
Пано, пано, паноҳе.

Оҳо, оҳо, ёри ман,
Моҳи расо ёри ман.
Оҳо, оҳо, ёри ман,
Нуру сафо ёри ман.
Соли 1992.

СУЗАН

Дигар ту маро ба кофтан кай ёбй,
Дар тудаи коҳи хотират чун сузан.
Он гуна фаромуши худам гардидам,
Ҳайрон шудаям, ки хас бувам ё оҳан?

Чун ришта ҳамеша аз қафоям будй,
Дар чоку бахияи матои қисмат.
Ту канда шудию ман чудо афтодам,
Во фарёдо зи раъшаҳои қисмат.

Гар бо ту шукуфтарую хандон будам,
Бе ту бихурад занги ғамат андомам.
"Хушномаки ман, илоҳй садсола шавй",

Дар тудаи коҳи хотират гумномам.

ЧИЛЛАИ ЧИЛУМ

Абрҳо сухтаанд аз гармо,
Гармсер аст ,агар боде ҳаст.
Магасон сур ба по сохтаанд,
Булбулонро зи чаман ёде ҳаст?
Офтоби ҳама нуру гармй,
Суфии чиллаи тобистон аст.
Хомҳоро бипазонад, алъон,
Пири наздик суи Яздон аст.
Чиллаи чилуми тобистон аст,
Ки дар ин дайр нишинад Чура.
Дигарон пухта фитоданд вале,

Дили у ҳаст ҳанузам ғура

ДЕҲҚОНИ ПАХТА

Фидоят мешавам, деҳқони пахта,
Ало, эй куҳкан дар кони пахта.
Насиби ту шавад кай чойи ширин,
Зи дасти хусравони хони пахта.
Ба ту кунчора ҳам арзон надоданд,
Кай охир мехурй ту нони пахта?!
Набинй хандаҳои кудаконат,
Ба чуз аз чеҳраи хандони пахта!
Гиребони касеро ту нагирй,
Бувад дасти туву домони пахта.
Сиёҳат кард «тиллои сафед»-ат,
Шудй хуншор аз дандони пахта.
Ливерпулро намедониву нархаш,
Ало, бозории нодони пахта.
Ба ҳиллат мезанандат боз бар пушт,
Ало, эй Рустами майдони пахта!
Намеёрам, ки эй деҳқон, бубинам,
Сари сахти туву сандони пахта.
Баҳорон боз Русия равонй,

Зи чабри заҳмати арзони пахта!

Аз ишқи ман, аё зеботарини дил

Аз ишқи ман, аё зеботарини дил,
Ҳис мекунам дили ту сард мешавад.
Аз дуриҳои ту, эй навбаҳори умр,
Ин барги сабзи дил рузард мешавад.

Ҳис мекунам, ки чумлаи розу ниёзи ту,
Рубоҳи ман, ҳама найранг будааст.
Афсус, он дили бирешимнамот ҳам,
Дар асл сахттар аз санг будааст.

Ҳис мекунам, ки баъди он шабҳои нурбор,
Рузи маро чу номи ман хоҳй сиёҳ кард.
Мерониям дигар з-оғуши гарми хеш,
Ҳоли дили хароби ман хоҳй табоҳ кард.

Ҳис мекунам, навозиши ту руякй бувад,
(Гар гоҳ-гоҳ мерасад он ҳам ба ёди ту).
Бо дигарон табассуму бо банда хашмгин,
Кам мекунад муҳаббатам нози зиёди ту.

Ҳис мекунам, ки аз ҳушёриҳои ту,
Садчанд мешавад дигар девонагии ман.
Ҳис мекунам, ало, эй ишқи охирин,
Ту ҳам бало шавй дар зиндагии ман.
Соли 2003.

ҲАР ЧО, КИ МЕХОҲЙ, БИРАВ…

Ман кистам дар пеши ту? Ҳар чо, ки мехоҳй, бирав,
Шоҳо, манам дарвеши ту, ҳар чо, ки мехоҳй, бирав.

Гуфтам гули бехор ту, аз нуш бархурдор ту,
Монда ба чонам неши ту, ҳар чо, ки мехоҳй, бирав.

То дидамат дил бохтам, бо чон ба суят тохтам,
Вой аз дили бадкеши ту, ҳар чо, ки мехоҳй, бирав.

Як шоду сад ғам додай, як бусаю сад ғуссае,
Оҳ аз каму аз беши ту, ҳар чо, ки мехоҳй, бирав.

Бигзор ман монам ҳазин, бо рашкҳои оташин,
Дар фикру дар андеши ту, ҳар чо, ки мехоҳй, бирав.

Ман ҳам хиёнат мекунам, ҳар чо, ки хоҳам меравам,
Бо ғайру ҳам бо хеши ту, ҳар чо, ки мехоҳй, бирав.

24 августи соли 2004.

Рақс кун бо ҳар кй мехоҳад дилат

Ишқи ман қадре надорам пеши ту,
Пеши дигарҳо бирав ту баъди ин.
Мон, ки дар танҳой сузам зори зор,
Рав ба ағёрам бишав ёри қарин.

Масти чоми навчавонй айш рон,
Рақс кун бо ҳар кй мехоҳад дилат.
Ман ҳам оҳанги дигар сар мекунам,
Меканам дил аз туву аз маҳфилат.

Хуб медонам, ки бе ман хуштарй,
Дарбеҳи ночой ҳастам дар барат.
Розу шеърамро дигар қимат намонд,
Чо намеёбам дигар дар бистарат.

Бок набвад, хотиратро чамъ дор,
Ман нахоҳам шуд ширеши доманат.
Балки мехоҳам чавони содае,
Дуст дорад, дуст дорат чун манат.

Лек медон, эй азизи мусияҳ,
Муйи испедам нишони заъф нест.
Баъди ту танҳо нахоҳам монд, чун,
Бар сари ҳар муйи ман ҳам маъшуқест.

21 августи соли 2003, Хучанд.

ҲАМЧУ МАН НАМЕЁБЙ

Боз хобам намебарад имшаб,
Бе ту, эй беғами хоболуда.
Бистарам гушаи дузах бошад,
Сузам аз рашку гумон беҳуда.

Ба хаёлам, ки ба ғайри мани зор,
Бо ҳама халқи чаҳон ғамхорй.
Офтобиву манам чун ташна,
Ҳамаро ту бинвозию маро озорй.

Андаруни майи танҳоии шаб,
Хостам ғарқ кунам ёдатро.
Мастию аблаҳиямро бингар,
Моҳие ғарқ шавад дар дарё?…

Чй ачаб, ту чавон, ман пирам,
Чуфти ҳамсони хеш мекобй.
Беҳтар аз ман, илоҳй, ту ёбй,
Ба Худо, ҳамчу ман намеёбй!

Соли 2003.

БАҲОРИ СОБИҚ

Нигоҳи сарди ту дарди маро афзуд
Ду зоғе гуиё чашмони ҳайрони маро бо нулҳои оҳанини хеш
кобиданд.
Зи абри абрувонат барфи нафрат рехт,
Дилам ларзид чун сармозада аз боди бераҳми зимистонй,
Муҳаббат дар дилам ях баст.
Суханҳоят ба мисли найзаҳои ях, ки ногаҳ аз лаби боме ба фарқи
раҳгузар афтанд, асабҳои маро карданд хуншор.
Баҳори собиқи ман, ки зимистон гаштай, ҳуш дор,
агарчанде ки
бисёр аз манй безор,
дар оғушат бимирад Чураи зор!Соли 2003.

БОВАРАМ НАМЕОЯД

Надидам, ки ниҳоле боғбони хештанро аз навозишҳо кунад маҳрум,
Набишнидам, ки навгул бар даҳони андалебаш монда бошад мум.
Надиданду набишниданд ҳам ин ҳолро мардум.

Аз ин ру, ҳаргизам бовар намеояд, ки дастони маро аз решаву аз
танаву аз меваву аз шоху барги худ чудо созй.
Ва ҳам, эй навгули бустони ишқи ман, наояд боварам, ки
булбулатро бо тағофул бесадову бенаво созй.

Соли 2003.

Дар бистари ғарибиям

Дар бистари ғарибиям имшаби боронй,
Хобида буд духтари шоҳи парии Ишқ.
Беруни дар таронаи борон танин дошт,
Буд андаруни хонаам ҳарфи дарии Ишқ.

Дар муйи анбарини у буйи биҳишт буд,
Пеши бари кушодааш чои намози дил.
Чашмони нозпарвараш махмуру бусахоҳ,
Ҳайрони диданаш ҳаме чашмони бози дил.

Гуфто: чароғро бикуш, то хоб оядам,
Хуршеди руйи у вале хоби маро рабуд.
Монанди шеъри тозае дар сафҳаи сапед,
Кардам баёзи гарданаш аз бусаҳо кабуд.

Чун туҳфае ба рузадор аз пушти Куҳи Қоф,
Ду ноки у макидаму бастам даҳони худ.
Субҳ омаду ба гуши ман бонги азон расид,
Поён расид қисса ҳам, У буд ё набуд?!Рамазони соли 2002.

Рехтахо

РАШК
На фақат рашки ман зи ағёр аст,
Бо худат ҳам туро натонам дид.
Балки баъзан ба паҳлуят худро,
Дида, аз рашк мешавам навмед.
ДОН ЖУАН ВА МАЧНУН
Бозй-бозй ба доми ишқ афтодам,
Ваҳшй будамо, чй роми ишқ афтодам.
Чун Дон-Жуане булҳавасй мекардам,
Мачнун шуда, бар саломи ишқ афтодам.
ЧАҲОНЕ ДАР ЧАҲОН
Беҳин ҳамдостон дорад, дили ман,
Азизи меҳрубон дорад, дили ман.
Ду дунёро ба як муяш нахоҳам,
Чаҳоне дар чаҳон дорад, дили ман.
Соли 2003.
******
Оҳ, як рузи чудоият, гули дил,
Чураатро бештар аз моҳу сол аст.
Бори дигар боварам омад, ки бе ту,
Буданам чун мурғаки бепарру бол аст.

Хона гарму бистарам нарм аст, лекин,
Пораи ях бошад ин дил, сарду сангин.
Бори дигар боварам омад, ки бе ту,
Нест дунё ин қадар зебову рангин.

Чуз хаёли диданат фикре надорад,
Ин саре, ки бешаи андешаҳо буд.
Бори дигар боварам омад, ки бе ту,
Зиндагии ман ҳама саҳву хато буд.

Дар табам аз оташи ҳичронат азбас,
Бе ту ҳазёнанд ҳарфи шеърҳоям.
Бори дигар боварам омад, ки бе ту,
Беҳтар он будй, ки бар дунё наёям…
Соли 2002.

ОТАШИ ДОМАНГИР

Ту гуфтй, ки дар оғушам худатро мекунй нафрат,
Надорй ҳеч бар бусидану ламсиданам тоқат.
Чаро гуфтй, ки кайҳо ин дили рамзошно донист:
гул бо хори паҳлуяш ҳазорон сол ҳам бошад,
нахоҳад кард ҳеч одат.

Ту гуфтй, ки ба паҳлуят намехоҳй маро дар кучаҳо дидан
ва ҳамроҳам гуле аз кучабоғи ошиқон чидан.
Чаро гуфтй, ки ман ҳам хуб медонам:
раво набвад чароғи хирасузеро ба даври Меҳр гардидан.

Ту гуфтй, ки мани девона пеши мардум аз ту барҳазар бошам,
нигоҳи ишқборамро кунам пинҳон,
ба руи оташи сузони қалбам оби сарди ақлро пошам.

Чаро гуфтй, ки ин корест, к-аз дасти дили ошиқ намеояд
ва ин оташ ба ҳар обе намемирад.
Яқин донам, ки рузе оташи човиди ишқам
(балки дар рузи қиёмат ҳам!)
ба пеши мардуми олам
зи домони ту мегирад!

Соли 2002

ДАР БАҲОРЕ

Бору боре
дар баҳоре,
марғзоре
бо нигоре
беқароре
бо ҳазоре
зору зоре
дар каноре.

Бору боре
дар баҳоре,
куҳсоре,
бо нигоре
беқароре
бусу зорй
бешуморе.

Бору боре
дар баҳоре,
обшоре
бо нигоре
беқароре
бусаборе
обдоре
тобдоре.

Бору боре
бе нигоре
дар баҳоре
дар мазоре
пур зи хоре
хору зоре
хокборе
хоксоре…

Бору боре
ёдгоре
аз баҳоре
абрворе
ашк борй…Соли 1993.

БАҲОРЙ САРОПО…

Fаме ҳам надорй, каме ҳам надорй,
Ҳама сабзу хуррам, ачоиб нигорй;
Баҳорй саропо, саропо баҳорй!

Баҳорест куят, баҳорест буят,
Баҳорест руят, баҳорест муят,
Баҳорй саропо, саропо баҳорй!

Аё наврасида, аё навдамида,
Гуле аз ту ҳаргиз касе ҳам начида,
Баҳорй саропо, саропо баҳорй!

Бимирам ба поят, бимирам ба дастат,
Ба он қадду бастат, ба он чашми мастат
Баҳорй саропо, саропо баҳорй!

Яхе буд дили ман, туяш об кардй,
Тани хуфтаамро чу симоб кардй,
Баҳорй саропо, саропо баҳорй!

Парасту манам, ки зи сармо гурезам,
Туро мепарастам, ба гармо гурезам,
Баҳорй саропо, саропо баҳорй!

Соли 1989.

ДИЛБАРИ АРFУШТЙ

(Суруд)
Эй дилбари арғуштй,
Бо ғамза маро куштй.
Печонию сузонй,
Чун оташи зардуштй.

Эй дилбари арғуштй,
Арғуштата мехоҳам.
Имои ду абрую
Ангуштата мехоҳам.

Эй дилбари арғуштй,
Бо ғамза маро куштй.
Печонию сузонй,
Чун оташи зардуштй.

Чун дил ба тани саҳна,
По кубию по кубй.
Бо нозу адо кубй,
Зебою бачо кубй.

Эй дилбари арғуштй,
Арғуштата мехоҳам.
Имои ду абрую
Ангуштата мехоҳам.

Чашмон ба тамошоят,
Дилҳо ба таманноят.
Хоҳам нарасад чашме,

Бар он қаду болоят.

БО ТУ ГАР БИГЗАРАД ЧАВОНИЯМ…

Бо ҳама ранчу бо ҳама озор,
Нест қалбам зи ишқи ту безор.
Дустат дорам аз ҳама бисёр,
Ту ҳам, эй дуст, дустам медор.

Ҳардуи мо на тифли нодонем,
Ишқбозй чй ҳаст, медонем.
Пас чаро рашкро намеронем,
Чони худ дар азоб мемонем?!

Чй зарур аст дурию парҳез?
Аз ҳама су ба суи ман бигрез.
Дастҳоят ба гарданам овез,
Дар дилам шавқи тозае ангез.

Бо ту хуш бод меҳрубониям!
Бе ту бад бод зиндагониям!
Бо ту гар бигзарад чавониям,
Бо дусад марг човидониям!

Соли 1984.

РАШКАНДЕШ

Панчаҳоям, ки зи муҳоят чудоянд,
Нафратангезанд ҳамчун куҳнашона.
Чашмҳоям монда дур аз дидаҳоят,
Чуфти мурғакҳои маҳчуре зи лона.

Дар лабонам ғайри афсусе сухан на:
Бо чй руе хайрбодат гуфта бошанд?
Пойҳоямро намонда ҳеч қувват,
Аз паси кас то нагардам, хуфта бошанд.

Ҳар гаҳе бар сурати худ бингарам ман,
Гуиё дар оина бошад адуям.
Туф кунам бар руи у (ё бар рухи худ)
Ҳарчй донам носазо, уро бигуям.

Сар ба байни морҳои дастҳоям,
Бас пушаймон аст аз кирдорҳояш.
Чуфт буду тоқ шуд, чурми худаш буд,
Вой бар он шумии пиндорҳояш.

Ёри дуро, то даме ёри ту будам,
Гуй ёри бовафои хеш будам.
Ман чудоям аз туву аз хештан ҳам,

Ин сазои он, ки рашкандеш будам…

ШЕЪРИ ОЛЙ

Байти абру, байти чашмон,
Байти лабҳо, байти пистон.
Байти соқу байти дастон,
Эй, саропо шеъри олй,
Эй, саропо шеъри ҳассон!

То фаромушат насозам
Ҳамчу шеъри тозаэчод.
Байт-байтат хондам имшаб,
Байт-байтат кардам азёд.
Соли 1984.

Маро асир кун, асир дар бағал

Чу панчаҳои ток панчаҳои ту,
Хазида бар хавозаҳои чони ман.
Ба ноз такя додай тани базеб,
Ба дастҳои ман, ба бозувони ман.

Гузашт даври дуриву чудоиҳо,
Дар ин баҳор омадй канори ман.
Ба он сару ба дасту пои сабзи худ,
Маро ту сабз кун, ту, эй баҳори ман.

Далер нестй чаро? Далер шав, далер шав,
Бипеч дастро ба гарданам бипеч.
Маро асир кун, асир дар бағал,
Бипеч ҳамчу ток бар танам бипеч.

Далер шав, ки то хазони умри мо,
Fанимат аст ин ҳама баҳори ту.
Fанимат аст беқарориҳои ман,
Fанимат аст бусаву канори ту…

Соли 1983.

БАҲОРОН

Замин чун духтари навсина бошад,
Ки дорад дар навозиш дидаи чор.
Хати пушти лабашро сабз карда,
Ба суи у шитобон аст чубор.

Ва бо ангуштҳои бешумораш,
Навозиш мекунад у пайкари хок.
Ва хоки ташна бо лабҳои сузон,
Бибусад обро чун маъбади пок.

Маро ин ошиқй афсона бинмуд,
Ки обу хок ҳамоғуш ҳастанд.
Ба осонй ба васли ҳам расида,
Зи ҳампаймонагии хеш мастанд…

Баҳорон асту табъе шоирона,
Хаёли хуш, дили бекина дорам.
Хати пушти лабамро сабз карда,
Суроғи дилбари навсина дорам…

Соли 1984.

Оҳ, хоҳам, ки дароям пешат

Ёри беди таги тирезаи ту,
Мастаму лек чй ғамҳо дорам!
Сардбоде тани ман озорад,
Дар дилам лек чй гармо дорам!

Дорам уммед, чароғат хомуш,
Накунй, то наравам дилхаста.
Оҳ, хоҳам, ки дароям пешат,
Дару тирезаи ту бишкаста.

Лек хомуш чароғат гардид,
Охирин шуълаи уммедам мурд.
Оҳу афсуси дили ғамзадаро,
Боди беғам ба кучоҳое бурд…

Соли 1978.

ФАТҲ

Ту будй дастнорас қуллаи куҳ,
Вале ман куҳнаварди н-озмуда.
Каманде чуз нигоҳу теша чуз оҳ,
Маро дигар силоҳе ҳам набуда.

Ту будй дастнорас қуллаи дур,
Ба пои рои худ маҳкам ситода.
Намедидй чавони соддаеро,
Ба пеши пои ту сархам ситода.

Гаҳе бар фарқи ман чун сангреза,
Зи кибри ту басо дашном мерехт.
Гаҳе аз чашмаи чашмони ту лек,
Нигоҳи гарм чун инъом мерехт.

Агарчанде ки будам дилфитода,
Валекин руҳафтода набудам.
Расидан то сарат, эй қуллаи бахт,
Гаҳе мушкил, гаҳ осон менамудам.

Вале як шаб, ки чун фонус маҳтоб,
Ба суят раҳнамою раҳбарам буд.
Нигаҳ кардам, ки фотеҳи ту ҳастам,
Сари болои ту андар барам буд!
Соли 1984.

РУЗҲОИ ЗИНДАИ МАН

Як-ду рузи рафтаи ман зиндаанд,
Дар хаёлу дар дили як ошно.
Як-ду рузи умри ман тобандаанд,
Ҳамчу нури маҳфили як ошно.

Як-ду рузе, гуй, чун гугирдчуб,
Гулхане афрухта хомуш шуданд.
Як-ду рузам дар чаҳони зишту хуб,
Неку поку беҳтару воло буданд.

Як-ду рузе рузгорон созгор,
Бо мани масти чаҳоннодида буд.
Як-ду рузе аз чавонй комгор,
Дил муҳаббатҳои у варзида буд.

Бар китоби умри ман рузе ачал,
Нуқтаи таммат гузорад беибо.
Бок набвад, гар зи умрам соате,
Монда бошад дар дили як ошно.

Соли 1977.

ОРЗУЮ УМЕДИ САБЗИ МАН

Сабзчашмо, туй баҳори ман,
Ба чй кор оядам баҳори сабз?
Дар ҳама фасли сол меёбам,
Хешро сабз дар канори сабз.

Сабзчашмо, зи чашми сабзи туст,
Орзую умеди сабзи ман.
То туро ёфтам, бисабзидам,
Хуни сабзе тапонд набзи ман.

Ман ба чашми ту дида медузам,
Ҳамчу шаҳрй ба сабзаи куҳсор.
Дил зи андуҳ мешавад холй,
Аз фараҳ сина мешавад саршор.

Сабзчашмо, баҳори човидам,
Бо ту умрам хазон нахоҳад шуд.
Ишваю нозу рози ту бо ман,
Байту шеъру тарона хоҳад шуд.
Соли 1987.

ТЕЗТАР БОШ

Тезтар бош, баҳори дили ман,
Тезтар бош, нигори дили ман,
Тезтар бош, мадори дили ман,
Тезтар бош, барори дили ман.

Рози дил бо ту бигуфтам барвақт,
Бе ту як бор нахуфтам барвақт,
Ҳамчу бодом шукуфтам барвақт,
Тезтар бош, баҳори дили ман!

Бе ту озор кашидам бисёр,
Заҳри ағёр чашидам бисёр,
Ёри маккор бидидам бисёр,
Тезтар бош, нигори дили ман!

Суҳбати гарми туро мехоҳам,
Бодаи базми туро мехоҳам,
Синаи нарми туро мехоҳам,
Тезтар бош, мадори дили ман!

Бе ту шеърам тани бечон буда,
Хотирам сахт парешон буда,
Дафтарам холию ҳайрон буда,
Тезтар бош, барори дили ман!

Соли 1987.

БА ИШҚАТ МЕКУНАМ БОВАР

Ту аз дирузи ман огаҳ,
Ту аз имрузи ман огаҳ.
Ту ашъори маро хонй,
Ту асрори маро донй.

Вале чун мисраи Бедил,
Барои дил муаммой.
Ки дорад чилваи қадат,
Сад асрореву маъное.

Ҳаводонони чашми ман,
Набишносанд вазъатро.
Ки дар хуршеди ту сармост,
Дар ялдои ту гармо…

Бигирад лулии дастам,
Кафи дасти сафедатро.
Надонад фоли ҳолатро,
Зи оянда умедатро.

Ту аз дирузи ман огаҳ,
Надонам ҳоли дирузат.
Ту аз имрузи ман огаҳ,
Надонам ҳоли имрузат.

Вале ҳар гаҳ ки мебусам,
Лаби аз шаҳд ширинтар.
Зи лаззат чашм пушида,
Ба ишқат мекунам бовар!

Соли 1987.

МАЛАКҲО ҲАМ МАГАР ДОНИСТА БУДАНД?

Ту вақте ваъдаи дидор додй,
Малакҳо ҳам магар дониста буданд?
Ба чашми ахтарону моҳ имшаб,
Ҳарири абрҳоро баста буданд…

Малакҳо ҳам магар дониста буданд,
Ки имшаб меҳмонам мешавй ту.
Зи тору пуди барфи нав бириштанд,
Ба роҳат қолии испеди неку.

Ту худ ҳамчун малак, ҳамчун фаришта,
Дари байти маро нармак кушодй.
Саропоят чу бахт испеду хандон,
Қадам бар остони дар ниҳодй.

Дар оғуши ту донистам, ки будаст,
Ҳаётам бе ту чун фасли зимистон.
Биё, эй гармру, пазмонат астам,
Чу сармохурдае бар навбаҳорон…

Соли 1984.

Кй медонад баҳои бебаҳоро?

Ҳавои чеҳраи дилбар гирифта,
Гиреҳ чун абр дар пешона дорад.
Кадомин боди сард уро расида,
Ки ду чашми сиёҳаш ашк борад?

Сари хам рубаруи ман ситода,
Бигуяд зери лаб "беаҳд, беаҳд,
Ту боре н-омадй, сад бор мурдам,
Надонй қимати ашки зан, эй мард!".

Бале, ман қадри ашкашро надонам,
Кй медонад баҳои бебаҳоро?
Ҳамин донам, ки зан бо оби дида,
Нуму бахшад ниҳоли меҳри моро.

Ҳамин донам сиришки зан силоҳест,
Fурури мардро таслим созад.
Сиришк андар сиришти зан тилисмест,
Ки дилро беғашу бебим созад.

Ҳавои чеҳраи дилбар гирифта,
Гиреҳ чун абр дар пешона дорад.
Кадомин боди сард уро расида,
Ки ду чашми сиёҳаш ашк борад?

Ва ҳоло аз ғурури ман нишон нест,
Кучо он собирй, он бурдборй?
Дили санги маро чун хок карда,
Сиришкаш ҳамчу борони баҳорй…

Соли 1987.

ДАР ҲОШИЯИ АКСИ ЁДГОРЙ

Кучо шудй, барои ту мегирям,
Чу абр дар ҳавои ту мегирям.
Ба гиряҳои дигарон механдам,
Ба ёди хандаҳои ту мегирям.

Соли 1988.

ЗИЁРАТИ ДУШАНБЕ

Ба ин шаҳре, ки ҳар як кучаи он,
Бароям буду мемонад муқаддас.
Чу ҳочие ба суи каъбаи ишқ,
Зиёрат омадам, хушнуду сармаст.

Ба ман чун ошнои хуби дерин,
Чанористони шаҳр оғуш бикшод.
Шаробам дод борони баҳорон,
Чу барчоше ба фарқам жола афтод.

Нигоҳи ман ба сони гулпаракҳо,
Ба гулҳои равон биншасту биншаст.
Раҳораҳ мурғи илҳомам ғазалхон,
Ба кокулҳои зебо байт мебаст.

Лаби дарёи шухи шаҳр дидам,
Чу лаб бар лаб ҳазорон ошиқонро.
Дилам гум зад барои ошиқиҳом,
Ба ёд овардам он маҳбуби чонро…

Нишастам пас ба руи тахтасанге,
Ки тахти ишқи моён буд як вақт.
Чу ҳочие, ки бусад санги асвад,
Бибусидам лаби он тахт, он бахт…

Соли 1983.

ХОНАИ БЕЗАН

Чароғи бахт дар ин хона хомуш аст,
Ба доми анкабутон монда як парвона хомуш аст,
Наояд гармие аз болину бистар,
Дар оташдон набошад ғайри хокистар,
Чаро ин хонаи обод чун вайрона хомуш аст?!

Дар ин чо ҳарчй мебинй, ҳама афсурдаю беранг,
Дар ин чо ҳарчй мебинй, ғуборолудаю пурчанг,
Аз ин чо гуиё боди биёбонй гузар карда,
Ба ин чо чашми бадбине назар карда.
Ҳама бенур, беовоз, беоҳанг.

Сари танҳои марде гирд мегардад,
Ба ҳар тори вучудаш дард мегардад.
Ба ҳам месояд у лабҳои хушкашро
Ба ёд оварда он лабҳои оташро…
Дилаш аз зиндагонй сард мегардад.

Ба худ оҳиста мегуяд, ки: "Эй афсус,
Кучо шуд он чароғи зиндагиафруз?"
Чароғи бахт дар ин хона хомуш аст,
Ба доми анкабутон монда як парвона хомуш аст.
Худоё, хонаи обод чун вайрона хомуш аст!

Соли 1983.

ДАР СИЮМИН БАҲОРИ ХЕШ

Як баҳорон ман ба дунё омадам,
Ҳамчунон як лолаи нав бар чаман.
Сй баҳор аз дасти гулчини ачал,
Монда эмин лолаи ҳастии ман.

Об ояд ҳар гаҳе бар чуи хушк,
Ҳар баҳорон руҳи нав ояд ба тан.
Маст ояд булбуле бар шохсор,
Месарояд мурғаки илҳоми ман.

Духтаре аз чомааш берун шавад,
Мисли руд аз банди яхҳо дар баҳор.
Гуиё ки бори аввал дидаам,
Боз мегардад дили ман беқарор…

Гар ба зоҳир ҳамчу гул бишкуфтаам,
Нестам фориғ зи хори зиндагй.
Гоҳ бошад дар баҳорон ҳам хазон,
Ман ҳам огоҳам зи кори зиндагй.

…Як баҳорон ман ба дунё омадам,
Ҳамчунон як лола, аммо ҳасрато:
Як баҳорон меканад бо решааш,
Дасти гулчин лолаи умри маро.

Соли 1985.

СОДА

Дари ба руи ҳар касе кушодай,
Сари ба пои ҳар касе ниҳодай.
Ниҳон накарда дил ба сандуқи бадан,
Ба дасти ҳар кй хосташ, ниҳодай.

Туро ба ҳар кй бовар аст, бовар аст,
Шаҳу гадо ба чашми ту баробар аст.
Бадй чу дидаву накуй кардай,
Адуи шармзад туро бародар аст.

Туро муҳаббате ба чизу мол на,
Зи додаву гирифтаат малол на.
Агарчй нокасе шикаст шохаат,
Чу нахли босамар туро савол на.

Шукуфтай чу гул ҳамеша, ҳар кучо,
Зи ту ҳаловате бувад ба дидаҳо.
Зи оҳанодамон дилам рамидааст,
Ба суи ту равам, ба суи ман биё.

Соли 1986.

ДИЛБАРИ МАСТЧОҲЙ

(суруд)
Нақарот:
Рақс кун, чавлон бизан, эй дилбари мастчоҳй-е,
Шод мегардад дилам, ҳар гаҳ, ки ба рақс ой-е,
Садқаи чашмони чодуят мани савдой-е,
Ошиқи зорат шудам, аммо ту бепарвой-е.
Байт:
Ой дастон дорие, сафед чун ширмоҳй,
Ой, остина ба гардани кй мепартой?
Рубой:
Ой, ҳайрон шудаам, дилбар ба он арғуштот,
Ой, румолчара пинҳон мекунй дар муштот,
Ой, румолчара деҳ, ошиқи саргардонам,
Ой, шояд, ки ба дасти ман расанд ангуштот.
Нақарот:
Рақс кун, чавлон бизан, эй дилбари мастчоҳй-е,
Шод мегардад дилам, ҳар гаҳ, ки ба рақс ой-е,
Садқаи чашмони чодуят мани савдой-е,
Ошиқи зорат шудам, аммо ту бепарвой-е.
Байт:
Ой, остини тура ба дидаҳо мемолам,
Ой, эй кафтараке, зи диданат меболам.

Соли 1982.

ДУЗДИ ДИЛ

Баски аз ман ту чашм дуздондй
Чашм суят дигар намедузам.
Сухтам з-оташи алам он қадр,
Мушти хокистарам, намесузам.

Ба гумонат чй будаам охир?
Бусаи ройгони айёше.
Шишаи аз шароб холие,
Хандаи беибои авбоше.

Ту вале дар хаёли ман будй,
Гармтар з-офтоби зарринру.
Поктар з-обҳои куҳистон,
Аз ҳама нексуратон неку.

…Дер фаҳмидам ин ҳақиқатро,
Ки будй, булҳавас, ту дузди дилам.
Ман туро ҳеч гаҳ намебахшам,
Дузди зеботарини ин олам.

Соли 1984

НИГОҲ

Он нигаҳ буд ва ё оташи дил,
Ки саропои маро месузонд?
Ё насиме, ки бароям имшаб,
Гушакй нағмаи зебо мехонд?

Гуиё мавчи сабуксайре буд,
Руи дарёи дилам мерақсид.
Бо насими нигаҳам меовехт,
Ҳамчу дасте ба рухам мелағжид.

Гуиё дастаи нури хуршед,
Хонаи зулмати ман равшан кард.
Сабзаву лола бируст аз дами у,
Хонаи сарди маро гулшан кард.

Гуиё бар гули пажмурдаи дил,
Рехт аз раҳмати ту бороне.
Дили ман чони наве боз гирифт,
Ханда зад бо ҳавасе пинҳонй.

Гуиё оинае буд, ки ман,
Дидам аз он ҳама бисёру камам.
Ваҳ, зи он оинаи равшани ту,
Шуд аёнй ҳама шодию ғамам!

Ҳарчй буд, он нигаҳи рангинат,
Байти беранги маро рангин кард.
Ҳарчй буд, он нигаҳи ширинат,
Талхии коми маро ширин кард.

Ҳарчй буд, он нигаҳи меҳрафруз,
Дар вучудам ҳама оташ афрухт.
Ҳарчй буд оташи чашмони сияҳ,
Fами танҳоии ман пок бисухт!

Ҳарчй буд, он нигаҳи пурэъчоз
Хоки ҳастии ман аз нав бисиришт.
Ҳарчй буд, он нигаҳат, боз намуд,
Аз бароям ҳама дарҳои биҳишт…

Соли 1980.

ИШҚИ ТИРАМОҲЙ

Дар ин фасле, ки борон гиряҳо дорад,
Ману ту ҳамдигарро дуст медорем.
Дар ин шабҳо, ки маҳ камнур метобад,
Ба дидору чамоли ҳамдигар зорем.

Ману ту ҳамчу кудакҳои ҳамбозем,
Гаҳе қаҳрй ба ҳам, гаҳ оштй гардем.
Чу мо ҳамдарду ҳамроҳему ҳамрозем,
Ҳама носозгорй пушти сар кардем…

Вале тарсам, ки рузе меравй аз ман,
Чу файзи тирамаҳ аз домани саҳро.
Ва ҳамчун тоқабеди урён, беранг,
Гузориям ба сад андешае танҳо.

Расад рузе, ки аз шаҳди лабони ту,
Бароям ёди талхе ҳам намемонад.
Дигар аз байти чашмони сиёҳи ту,
Дилам шеъри муҳаббатро намехонад.

Соли 1978.

АБРИ САФЕД

Дар Баҳри Сияҳ сафедпайкар
Чун абри сафед дар осмон буд.
Бо нозу карашмаҳо шиновар,
Гуё ки парии обдон буд.

То он ки варо ба даст орам,
Ман шаст шудам ба об рафтам.
Дастам ба танаш расид ё не,
Бо лутфу зарофат у бигуфтам:

"Як бори дигар ба об шав ғарқ,
Аз чашми ту то ниҳон бигардам.
Он гоҳ агар ба дастам орй,
Аз чон ба ту меҳрубон бигардам".

Аз об чу сар бурун кашидам,
Бар чашм наменамуд дигар.
Олам ҳама дар назар сияҳ буд,
Fоиб чу бишуд сафедпайкар.

Ҳайҳот, дигар нагашт пайдо,
Гуё ки парии обдон буд.
Ман мондаму баҳр монду афсус,
Як абри сафед дар осмон буд.

Соли 1986.

БОВАРАШ Н-ОЯД, КИ УРО ЁФТАМ

Пуштаҳои ноумедй тай шуданд,
Ёфтам то чашмаи дидори у.
Об хурдам ман зи чашмони сияҳ,
Бишканад то ташнагии орзу.

То барояд куфти роҳҳои дур,
Сар ба зонуҳои у бинҳодаам.
То ба лабҳоям шароби буса дод,
Ихтиёрамро ба дасташ додаам…

Равшанию гармие бахшад ба дил,
Шуълаи хуршедии чашмони у.
Зулфи у дар панчаи ман бишканад,
Ҳамчу армони ману армони у.

Чашми ҳайрат духта бар чашми ман,
Рую муямро намояд даст-даст.
Бовараш н-ояд, ки уро ёфтам,
Бовараш н-ояд, ки манро ёфтаст…

Соли 1981.

Хоҳам бифишорамат дар оғуш

Имруз, ки дар баробари ту
Истодааму пареш ҳастам.
Хоҳам бифишорамат дар оғуш,
Кутаҳ бувадо, дареғ, дастам.

Имруз, ки дар баробари ту,
Дорад дили ман ҳазор савдо.
Аз бими чудоии аламнок,
Чашмони мананд ашкполо.

Имруз, ки дар баробари ту,
Чун ошиқи ту ситодаам ман.
Эй олиҳаи муҳаббати пок,
Сар бар қадамат ниҳодаам ман…

Мағрур зи ҳусни бебаҳоят,
Аммо чй кунам, маро набинй?
Чашмони ту суи осмонҳост,
Дигар чй кунам мани заминй?

Чуз он ки равам зи даргаҳи ту,
Бар куи дигар ниёз орам.
Ин дил, ки бибурдию бирондй,
Рузе бари дигараш супорам…

Соли 1981.

РОҲИ БА РОҲ

Роҳи ба роҳ меравам бо паи пойҳои ту,
Оҳи ба оҳ мекашам ҳар нафасе барои ту.
Суи ту ҳар қадар равам, ту дуртар равй чу моҳ,
Дар сари ҳар қадам шавад чону дилам адои ту.

Роҳи ба роҳ гулфишон, роҳи ба роҳ гулситон,
Аз дами мушкбори ту, аз дили доғ-доғи ман.
Роҳи ба роҳ буи ту, буи абири муи ту,
Ҳамраҳи бод мекунад атрфишон димоғи ман.

Роҳи ба роҳ орзу суи ту мекашад дилам,
Аз ҳама суи зиндагй суи ту мекашад дилам.
Роҳи дароз тушае гарчй надоштам, вале,
Кулчаи ширмолаи руи ту мекашад дилам.

Роҳи дили ту дуртар аз ҳама роҳҳои дур,
Тан надиҳад ба сахтиҳо ошиқи раҳпарасти ту.
Роҳи ба роҳ меравам бо паи пойҳои ту,
Роҳи ба роҳ мерасам бар дили дурдасти ту.

Соли 1981.

ТУ ДЕР ОМАДЙ

Ту истодай
Чун пайкари хаёл,
Дар рубаруи ман
Сар то ба по савол:
Бо он ҳама фиреб
Оё бубахшамат?
Андар биҳишти дил
Маъво бубахшамат?

Афсус бар ту бод,
Ишқат шуда хазон,
Ту дер омадй
З-оғуши дигарон.

Дар қасри ишқи ман
Ҳуре нишастааст,
Дарвозаҳои дил
Бар ғайр бастааст…

Соли 1982.

ДАР ХОБГОҲ

Назди тиреза, бевафо,
Биншастай бо дигаре.
Бар чони рашколуди ман,
Аз ханда дорй ханчаре.

Аз дидагони беғамат,
Суям нигоҳ андохта,
Сузониям, сузониям,
Бо ғайри ман дил бохта!

Он оташе, ки дар дилам,
Афрухтй, хомуш кун!
Безор бошй з-ишқи ман,
Рози дигарро гуш кун!

Назди тиреза, бевафо,
Биншастай бо дигаре.
Бар рағми ишқи поки ман,
Аз ханда дорй ханчаре…

Соли 1977.

ДИЛАМ ҲАМ КОFАЗИН МЕБУД…

Туро мехоҳаму хомушии шаб,
Ки ғайри мову маҳ дигар набошад.
Дар оғуши нигоҳи моҳи танҳо,
Нигоҳат бар нигоҳам меҳр пошад…

Ба ман будан намехоҳй, чй созам?
Натонистиям охир нағз дидан!
"Ман аз дасти ғамат мушкил барам чон
Вале дилро ту осон бурдй аз ман!"*.

Нигаҳҳои фиреболудаи ту,
Дили бедилбарам аз роҳ бурданд.
Лабонам ташнаи як буса буданд,
Вале аз ту шароби макр хурданд

Бисузон номаҳои ошиқиям
Ба ҳоли "ошиқи девонаат" ханд.
Тафохур кун, ба доми ҳиллаи худ,
Чавони шоире бинмудай банд!

Бисузондам даруни оташи пок,
Таоми номаҳоятро ба нафрат.
Дилам ҳам коғазин мебуд, бешак,
Ҳамесузондамаш бе ҳеч ҳасрат!
*Байт аз Ҳофиз

соли 1977.

БАЪДИ ТУ ДИГАР НАДОНАД ҲЕЧ КАС

Хоҳиши лабҳои хомуши маро
Fайри ту дигар надонад ҳеч кас.
Достонҳои нигаҳҳои маро,
Fайри ту дигар нахонад ҳеч кас…

Барқи чашмони сиёҳат нимашаб,
Хирмани андешаҳоям сухтаст.
Дар миёни хонаи танҳоиям,
Гулхани уммедро афрухтаст.

Гарми дидори диловези ту ҳаст,
Ин дили бо меҳри ту парвардаам.
Бо ниёзи марди танҳоизада,
Ру ба руи поки ту овардаам.

Моҳии сузону лағжони танат,
Бистари манро ба мавч овардааст.
Печутоби пайкари симини ту,
Дар дили ман инқилобе кардааст.

То саҳар месузад аз гармии шавқ,
Дар канори оташинат пайкарам.
Субҳдам аз равзана афтодааст,
Партави хуршед руи бистарам…

Хоҳиши лабҳои хомуши маро
Fайри ту дигар надонад ҳеч кас.
Достонҳои нигаҳҳои маро,
Fайри ту дигар нахонад ҳеч кас…

Соли 1980.

ҚИССА

Мисли абре, ки бигзарад танҳо
Нимашаб аз самои симинкуб.
Хира-хира зи хотирам бигзашт,
Ёди он нозанини шаҳрошуб…

Ман будам, у буду… шаби зебо,
Бар сари мо ситора мепошид.
Гулхани ишқ то биафрузем,
Бар дили мо шарора мепошид.

Ман будам, у буду шаби зебо,
Чирчиракҳо суруд мехонданд.
Ман чу домоду вай аруси ман,
Гуй бар мо дуруд мехонданд.

Оҳуи ман, аруси масти ман,
Хаста мешуд зи шухию бозй.
Дар канорам ба ноз мехобид,
Аз ману аз худу чаҳон розй.

Ҳарду розй будем аз тақдир,
К-инчунин бахти некамон дода:
Беғаму бегуноҳу бепарво,
Шодмону ҳалолу озода.

Мисли абре, ки бигзарад танҳо
Нимашаб аз самои симинкуб.
Хира-хира зи хотирам бигзашт,
Ёди он нозанини шаҳрошуб…

Ёдам омад, ки як шаби дигар,
Охирин бор лаб ба лаб мондем.
Байтҳои ҳазини ҳичронро,
Аввалин бор зери лаб хондем…

Соли 1980.

ОШИҚИ ДЕРИНАРО ФАРЁД КУН

(Барои Г. С.)

Ошиқи девонаатро ёд кун,
Ҳар гаҳе аз мастиҳо бехуд шавй.
Кучаҳои шаҳри моро ёд кун,
Ҳар кучо, бо ҳар касе, ки меравй.

Роҳдури интизоре ёд кун,
Ҳар гаҳе ки интизорй мекашй.
Аз ҳама озорҳоят ёд кун,
З-ошиқе гар ранчу хорй мекашй.

Ташнакомиҳои манро ёд кун,
Бусамастеро намой масттар.
Шомҳои равшани мо ёд кун,
Шаб чу ояд ногаҳону бехабар.

Офтоби ишқи моро ёд кун,
Ҳар ғурубе фориғ аз ташвишҳо.
Нушҳои хурдаи мо ёд кун,
Гар хурй аз дасти қисмат нешҳо.

Суратамро руи болинат бимон
Ашк резу ашк резу ёд кун.
Нимашаб аз бистари танҳоият,
Ошиқи деринаро фарёд кун.
Соли 1979.

Ҳеч медонй?

Аз сари мижгони бомам
Ашкҳо резону резон.
Шеър мегуям ба номат,
Як шаби гарми баҳорон…

Ҳеч медонй, ки бе ту
Зиндагй дилгир бошад.
Мурғи дил афтодаҳолу
Пой бар занчир бошад?

Ҳеч медонй, ки бе ту
Зиндагй маъно надорад.
Ин дили савдоии ман,
Бо касе савдо надорад?

Ҳеч медонй, ки бе ту
Бетаманно, ноумедам.
Риштаи пайванди худро
Аз ҳама мардум буридам?

Ман намедонам, ки бе ман
Дар чй ҳолй, эй фаришта?
Дасти ин дунё матои
Қисмататро чун биришта?

…Аз сари мижгони бомам
Мечакад ашки баҳорон.
Мечакад бар руи дафтар
Ашки ман сузону сузон.
Соли 1982.

АГАР…

Агар чашми сиёҳат шуд насибам,
Аз ин бахти сафеди худ биболам.
Агар дунёи розат шуд насибам,
Зи дунё ман дигар ҳаргиз нанолам.

Агар печид дасти ман ба дастат,
Гиреҳашро факат дил мекушояд.
Диле, ки ошиқу девона бошад,
Муаммоҳои мушкил мекушояд.

Агар муи парешат ҳалқа-ҳалқа,
Маро дар ҳалқаҳои дом гирад.
Кучо парвои озодй кунад дил?
Ба дасти доми ту ором гирад.

Агар дар чорсуи зиндагонй,
Маро ово диҳй, эй ёри зебо.
Ба суят мешитобам, мешитобам,
Мисоле ташнае бар суи дарё…

Соли 1981.

Лаҳзае бошй сару сомонам

Кошкй нимашаби маҳтобй,
Ту дари хонаи ман бикшой.
Бо ҳазорон ҳавасу розу ниёз,
Ба бари ошиқи худ бозой.

Ва дар ин зиндагии бесарунуг,
Лаҳзае бошй сару сомонам.
Дили худ пора кунам, мисли гуле,
Ба сари ҳар қадамат афшонам.

Ҳарду пас руи ба ру биншаста,
Дари асрор ба ҳам бикшоем.
Сари ман дар сари зонуҳоят,
Сари ту бар сари ман, осоем.

Кошкй нимашаби маҳтобй,
Ту дари хонаи ман бикшой.
Ва гурезон зи ғами ҳичронҳо,
Ба бари ошиқи худ бозой…Соли 1980.

ОВОЗИ БОРОН МЕРАСАД…

Бар гуши чонам субҳдам овози борон мерасад,
Овои Наврузи Ачам, савти баҳорон мерасад.
Монанди борон мешавам, аз абри ғамҳо меравам,
То ҳамчу тундар ғулғули гулханди ёрон мерасад.

Барфи вучудам мешавад об аз ҳазорон тобу таб,
Сад лола меруяд зи дил, сад ханда мехезад зи лаб.
Ман кабки сармастам кунун, аз гармиҳо дорам чунун,
Аз дасти илҳом ин замон на руз оромам, на шаб.

Ҳар шиквае буд дар дилам, аз дил бурунаш мекунам.
В-он ҳарчй будй мушкилам, ин дам нагунаш мекунам.
Бинмуд хуршеди чаҳон сармои дайро нотавон,
Дил гар надорад оташе зору забунаш мекунам.

Оваҳ, чй сон бишкуфтаям аз боди масти навбаҳор,
Оваҳ, чй сон болидаям аз шодии дидори ёр.
Бардоштам дасти дуо: эй кошкй дар умри мо,
Ҳар лаҳза меомад баҳор, ҳар лаҳза меомад нигор!
Соли 1983.

РОМШУДА

Бод чун авбош ҳуштак мекашад,
Дар паси тиреза–фасли тирамоҳ.
Чисми лаккоти маро аз пушти миз,
Гуиё ки боз мехонад ба роҳ.

Бод охир аз кучо донад, ки ман,
Нестам оне, ки будам пештар.
Нестам оне, ки будам бодвор,
Ошною ошиқи ҳар раҳгузар.

Кам агарчанде ки мехондам китоб,
Дар талоши дафтари дилҳо будам.
Як замон дар давлати ишқу сафо,
Шоҳ будам, сарвари дилҳо будам.

Бодсон будам, валекин оқибат,
Зиндагй дар хонае ромам намуд.
Фикри "истиқлол" дар сар доштам,
Кудаке бахшиду оромам намуд.

Бод чун авбош ҳуштак мекашад,
Дар паси тиреза–фасли тирамоҳ.
Ҳам ба шафқат, ҳам ба ҳасрат бингарам,
Гоҳ бар гаҳвораю гоҳе ба роҳ.
Соли 1983.

ИН САҲАР

Ин саҳар ман дар лаби чубори деҳ,
Хобҳои дидаро гуфтам ба об.
Чуйбор овози ман нашнида рафт,
Ҳамчу оби дидаам рафтам ба об.

Ин саҳар оинаи ларзони чу
Суратамро ҳар замоне мешикаст.
Дар дили у навниҳоли қоматам,
Гуй аз бори гароне мешикаст.

Ин саҳар дилташнаи дидори ту,
Дар лаби чу сухтам, вои дилам.
Ёдам омад лабгазиданҳои ту,
Дар лаби чу лаб газидам бо алам.

Ин саҳар дар чони пурармони ман,
Ҳасрати руи гулобии ту буд.
Бахтро беҳуда мечустам зи об,
Бахти ман дар чашми обии ту буд.
Соли 1982.

Нушида шароби орзуҳо

Нушида шароби орзуҳо
Чун чоми тиҳй шикаст дилро.
Бо тораи муи мондаи худ,
Дар хилвати ғам бубаст дилро.

Дар хонаи баъди базм мондам
Озурдаю пурғаму парешон.
У рафтаву бурда буд аз ман,
Файзу тарабу низому сомон.

Ошуфтаву маст аз барам рафт,
Чун мавч зи соҳили хамуше.
Ман мондааму лабони ташна,
На гармии шавқ, на хуруше…

Ҳар чо, ки равад, дилам гувоҳ аст,
Рузе дари хонаам кушояд.
Ҳар чо, ки равад парасту, охир,
Бар хонаи хештан биёяд.
Соли 1980.

Бусагоҳе дигар намеёбам,

Руз то руз мешавам безеб,
Руз то руз мешавй зебо.
Руз то руз пир хоҳам шуд,
Руз то руз мешавй барно.

Меравад аз хаёлу аз дилҳо,
Номи ман ҳамчу ошиқи дерин.
Номи ту дар самои хотирҳо,
Мешукуфад чу хушаи Парвин.

Бусагоҳе дигар намеёбам,
Лаби ман сахт мезанад парсин.
Лаби ту лек шира мебандад,
Аз маи бусаҳои шаҳдогин.

Руз то руз мешавам безеб,
Руз то руз мешавй зебо.
Косаи ҳусни ту лаболаб бод,
Ҳар киро навбатест дар дунё…
Соли 1982.

САВГАНДИ ВАФО

Дар ниҳонхонаи асрори дилам
Fайри рози ту дигар розе нест.
Дар саропардаи танҳоии ман,
Fайри овози ту овозе нест.

Ҳеч дар марзи лаби ташнаи ман,
Лолаи бусаи дигар нашукуфт.
Ҳеч шаб мардумаки дидаи ман,
Чуз ба ёди нигаҳи ту нануҳуфт.

Ҳеч дасте ба чуз аз дасти насим,
Панча бар шишаи тиреза накуфт.
Ҳеч чашме ба чуз аз дидаи моҳ,
Бар дари хонаи ман дида надухт.

Ҳеч гаҳ хотири ошуфтаи ман,
Фориғ аз ёди диловез набуд.
Ҳеч гаҳ ин сари шуридаи ман,
Fофил аз васли дилангез набуд.

Дустат дораму бо ту бошам,
Fайри ин нест маро коми дигар.
Ба Худо, гар дили ман пора кунй,
Fайри номат набувад номи дигар!
Соли 1980.

МАРСИЯИ НУРМУҲАММАД

Оғуштаи зулмат дили ғамдидаам имшаб,
Эй Нур, кучо рафтай аз дидаам имшаб?

Гуфтам, ки ба базмат бизанам қаҳ-қаҳи ханда,
Бар мотами новақти ту нолидаам имшаб.

Рамзе буда он муи сафедат ба чавонй,
К-андуҳи дилатро ҳама санчидаам имшаб.

Лабханди ту нақши абадй баст ба ёдам,
Бар ҳоли худу зиндагй хандидаам имшаб.

Бар тахтаи пуштат бификандаст ачали зур,
Бархостанат беҳуда поидаам имшаб.

Печонда туро чун ба кафан дидаам, эй дуст,
Тан дар кафани пуст бипечидаам имшаб.

Ҳеч аст ба пеши сухану суҳбати ёрон,
Як-як чу ҳама кори чаҳон чидаам имшаб.

Хомуш чарой, ки ҳама ғарқи фиғонанд,
Эй соҳиби хона, зи ту ранчидаам имшаб.

Фарзинсифато, аспи қазо дод фиребат,
Болои баландат ба замин дидаам имшаб.

Бошад, ки ба руҳат бирасад руҳи мани зор,
Ру ба рухи бечони ту молидаам имшаб.
8 сентябри соли 1994.

АЗ ДЕВОНИ FАЗАЛИЁТ

Мо ҳама сайдему сайёд аст зан,
Мо ҳама Ширину Фарҳод аст зан.

Санги хушке синаи мо беш нест,
Чашмаи нуши гулобод аст зан.

Соҳиби хона баланд унвони уст,
Дар дили мо доим озод аст зан.

Сахттар з-андуҳи у андуҳ нест:
Қобилону Ҳобилон зодаст зан.

Заррае ғам мебарад уро зи чо,
Куҳсори доду фарёд аст зан.

Гар паи Иблис рафт, э вой аз у,
Дар сироти мустақим род аст зан.

Эй кам аз зан, Каъбаро суят бихон,
То бидонй чун бияфтодаст зан.

Марди номарду зани нозан басест,
Дар даҳони ом афтодаст зан.
Июни соли 1994.
******
Фидои пири доноям, ки Зардуҳиштро монад,
Бимонад оби раҳматро, дили мо киштро монад.

Паи изҳори шавқи худ сухан омода месозам,
Суханҳоям зи сузи дил ҳама ангиштро монад.

Дилаш, к-аз сангу оҳан сатттар бинмуд аввалҳо,
Дар охирҳо зи пару боли қу болиштро монад.

Ачаб меоядам аз гардиши мастонаи гардун,
К-аз ин бозор хуберо гирифта, зиштро монад.

Баҳои сар ба побусии хоки остон бурдам,
Ба шухй дилбарам хандида гуфто: "хиштро монад".
Маи соли 1994.
******
Дил бастаам ба хоки тан, з-ин руй хастаам,
Чун чоҳилон ба мурдае зевар бубастаам.

Аз банди бешу кам ҳаргиз нарастаам,
З-он руз, ки зи риштаи нофам бирастаам.

Дар ин чаман нарустаам боре ба коми дил,
Чун гул ба коми дигарон низам нарустаам.

Гулдастаам хазон кунанд ин пулбадастҳо,
Бар ҳеч ҳам намехаранд ин шеърдастаам.

Ношустаҳо зи покии дил лоф мезананд,
Аз обруи хушкашон ман даст шустаам.

Чуяндаи наёфта мақсуд, аз он шудам,
Хуршедро зи анчуми шабҳо бичустаам.
Маи соли 1994.
******
Рафтем, рафтем, аз хеш рафтем,
Аз зоҳиди шал мо пеш рафтем.

Бе неш нуше гарчй муҳайёст,
Аз руи ҳиммат бар пеш рафтем.

Дар маслаки мо дил бекарон аст,
Аз хеш рафтем, то хеш рафтем.

Гургем, дида борону бурон,
Бар назди омма чун меш рафтем.

Монед, монед дар баҳси бесуд,
Чор аз шумо шуд, бар беш рафтем.

Чун ҳасти Иқбол, эй ришдорон,
Суи азизон бериш рафтем.

То решаи мо оби дигар хурд,
Пусида, з-олам дилреш рафтем.
Маи соли 1994.
******
Гаҳ ба зурй, гаҳ ба зорй мекашем,
Чун харон бори саворе мекашем.

Бори чонро гаҳ зи коре мекушем,
Бори танро гаҳ ба доре мекашем.

Оҳи мо чун абри беборон бувад,
Чои дуди ғам сигоре мекашем.

Fайри бу аз гул таманно доштем,
З-ин сабаб аз даст хоре мекашем.

Рахти худ бар ҳар каноре мекашй,
Хешро мо бар каноре мекашем.

Чун бани Исроил аст аҳволи мо,
Мусиё, чанд интизорй мекашем?

Нестем аз шиаву суннии ту,
Аз бароят сар ба доре мекашем…
Июни соли 1994.
******
Аз асли инсон дурат бубинам,
Монанди ваҳшон сурат бубинам.

Эй гуши давлат, карат бихоҳам,
Эй чашми давлат, курат бубинам.

Афтодаеро зурат расида?
Эй зур, зери зурат бубинам.

Оё бихоҳам руи ту дидан?
Беҳ нест оё гурат бубинам?

Аз сустии худ ночур ҳастй,
Эй Чура, хоҳам чурат бубинам.
Июни соли 1994.
******
Аз ғайб гарчй розе бо мо нишон надоданд,
Чое набуд, к-он чо моро нишон надоданд.

Сайёди саргаронам, сайёди бенишонам,
Тиру камон бидоданд, аммо нишон надоданд.

Бо чашми дигарон буд, дидем агар чаҳонро,
Доданд аз ҳама чо, аз мо нишон надоданд.

Як сафҳаи савобе шояд, ки даст гирад,
Қомуси чурмҳоро ҳошо, нишон надоданд.

Милён гуноҳ дорй? Дарҳои тавба бозанд,
Якро ба хотири "ло", билло нишон надоданд.

Хокистаранду дигар он чо намебисузанд,
Онон, ки сухтанду парво нишон надоданд

Метохтем суи озодии ҳақиқй,
Гар ин харони миллат латро нишон надоданд.
Июни соли 1994.
******
Раҳравонро назаре суи фалак мебояд,
Корвонро паре аз боли малак мебояд.

Бирав, эй ақли забун, ки дилакам пурзур аст,
Рустамамро касаки зуртарак мебояд.

Гуфтамаш: "Сухт дилам, чист даво, эй Исо?"
"Марҳамат, гуфт,–зи обеву намак мебояд".

Гуфтам: "Ин дил ҳама маъшуқаи нав мехоҳад",
Гуфт: "Боқй ҳама бигзор, ки як мебояд".

Дарк манқурт шуду ҳуш ба тороч бирафт,
Баҳри ин қавм зи идрок дарак мебояд.

Эй басо шоҳини давлат, ки бидодем аз даст,
Шамъаки синаи моро шапарак мебояд.

Тору пуданд баду нек матои моро,
Руй овар суи Фурқон, ки маҳак мебояд.

Лошарик асту лаҳул мулку лаҳул ҳамд вале,
То яқинаш бикунй, олами шак мебояд.
Феврали соли 1994.
******
Фарёди ишқ бар ҳама атроф мезанем,
Худро ба роҳи рафтаи аслоф мезанем.

Буе набурдаем аз рози ишқи пок,
Мо, ки зи васли у сад лоф мезанем.

Аз чашмаи хирад бебаҳра мондаем,
Дониста хешро бар Қоф мезанем.

Сад дилсиёҳии хуммор дар пай аст,
Бо ҳам агар майе дилсоф мезанем.

Чун бениёз ҳаст аз хона ёри мо,
Май аз ҳисоби дуздии авқоф мезанем.

Ҳаргиз набуда у муҳточи ранчамон,
Мо сар ба хоки роҳ з-инсоф мезанем.
Соли 1993.
******
Шабнами ашк аст пинҳон дар гули хандони ман,
Чини абру то наафтад бар рухи чонони ман.

Осмонро бо ҳама ҳашмат нагунсон диданам,
Мефизояд ҳайрате бар дидаи ҳайрони ман.

Орзуи роҳи ишқаш солҳо мепарварам,
Роҳзанҳо гарчй бисёранд дар имони ман.

Қарздорам аз замину осмонаш беҳисоб,
Гар набахшад, вой бар ҳоли дили нодони ман.

Чоми хуршедии ҳуснаш борҳо бардошта,
Мардумон мастанд андар сояи мижгони ман.

Дер худро мешиносй, эй ниточи Ориё,
Зомини хуни писар шуд Рустами Дастони ман.

Ишқу нодорй, ки тавъам омадастанд аз азал,
Ифтихори чадди ман ҳастанду авлодони ман.

Ҳамчу Бедил баски бедил мондай, эй Чура, гу:
"Чуз дуо дигар чй ояд аз ману сомони ман".
Соли 1993.
******
Дунё, ки басо назаррабо ҳаст,
Як зарраи ҳусни ёри мо ҳаст.

Аз сеҳру фани ачузаи даҳр,
Оқил ҳама чо чунуннамо ҳаст.

Ҳам ишқу тамаъ ба ҳам наоянд,
Чое чй равй, чу муддао ҳаст.

Роҳе, ки мучоҳиди замонро,
Суяш набарад агар, хато ҳаст.

Онро, ки ба куфр раҳнамо буд,
Имруз бубин, ки каллапо ҳаст.

Бадмастии мо на суи пастист,
То дуст аз он муроди мо ҳаст.

Гар дил набувад, чаҳон чй арзад?
Ишқ аст, ки мояи бақо ҳаст.

Ин Чураи сусти камнаморо,
Чун нек назар кунй, бало ҳаст.
Соли 1993.
******
Бе сухан ҳам, шоиро, ризқи ту пайдо мешавад,
Бе тамаъ рузии моҳиён муҳайё мешавад.

Ман фидои он дили тангам, ки дар вақти зарур,
Ашкаш афзун меравад, то рашки дарё мешавад.

Ошкоро дустдорй метавонад ҳар касе,
Эй хуш он ишқе ниҳон андар сувайдо мешавад.

Пири фартути зимистон хонабандам кардааст,
Навчавони навбаҳорон кай ба саҳро мешавад?

Мункири ишқи Худо охир бимирад бедаво,
Мачнуни Лайлои мо маҳбуби дунё мешавад.

Чашма берун шуд зи худ, пас пой бар дарё ниҳод,
Ҳар касе аз ман гурезад, ҳамдами мо мешавад.

Дар чаман фориғ бувад хор аз ситамҳои бузон,
Войи оне ҳамчу гул раъною зебо мешавад.

Қалб мизони ҳақиқат гар набошад, Чураё,
Чун тарозу ин қадар поёну боло мешавад?
Соли 1994.
******
Даъвои сухан ба кас надорем,
Чун бандаи кору рузгорем.

Сад заҳр таҳи забон ниҳонй,
Зоҳир ҳама мори пурнигорем.
Чун накҳатие намонд, эй гул,
Чун хор ба роҳ хору зорем.

Оташнафасе кучост имруз,
То дуди ғами куҳан барорем?

Осоишу ишқ душманонанд,
Дар банд бубин, ки беқарорем.

Гуянд Худост бо чамоат,
Хуш вақти ба ҳам, ки мегузорем.

Иблиси худем, эй рафиқон,
Чун тушаи охират надорем.

Абрем, вале сафеди танҳо,
То ёр намерасад, наборем.

Эй кош чакад сиришки раҳмат,
Дар мижаи мардумон ғуборем.

Чон моли ҳалоли мост оё?
Ин қадр сахии чоннисорем.

Бинем чамол, хат набинем,
Дорем табиб, таб надорем.

Ёр аст қаринтар аз худу мо,
Овора ба дашту куҳу ғорем.

Эй Чура, ману ту дар замона,
Тоқем зи хеш, чуфти ёрем.
Соли 1993.
*******
Гуфтам: "Аз ин зиндагонй ор мебоист кард!"
Гуфт: "Ин девонаро бар дор мебоист кард".

Гуфтам: "Эй хоча, бидеҳ муздам, ки ман мурдам зи кор",
Гуфт: "Бозу бозу бозам кор мебоист кард!"

Гуфтам: "Охир ранч бурдам бешумору ганч нест",
Гуфт: "Он зарбулмасал бекор мебоист кард!"

Гуфтам: "Истиқлоли миллат куштани миллат бувад?"
Гуфт: "Оре, точиконро хор мебоист кард".

Гуфтамаш: "Бегонаро аз хеш бояд фарқ кард",
Гуфт: "Сад гулро фидои хор мебоист кард!"

Гуфтамаш: "Субҳонакаллаҳ, мерасад рузи мурод",
Гуфт: "Лекин кушиши бисёр мебоист кард!"

Гуфтамаш: "Гуфтушуниди мо ба охир мерасад",
Гуфт: "Ҳар шому саҳар такрор мебоист кард!"
Декабри соли 1993.
******
Ручуи Саидшоҳи Акрамзод дар маҳбас
Чизе дигар намонд аз ишқу аз ҳавас,
Кас нест ҳамнафас ғайр аз худи нафас.

Гушам садо диҳад дигар барои худ,
Овози дилбазан чун нағмаи магас.

Дарбачаро гаҳе кубад шамоли тунд,
Оҳиста гуямаш: "бодо, ба ман марас".

Ман ҳастаму хаёл аз моли зиндагй,
Покуби ваҳшату помоли хору хас.

Хони сарам пур аст аз хурдании ғам,
Нушидании ман хуни дил асту бас.

Ёрон кучо шудед, аз ман чудо шудед,
Дар куча нест кас, ғайри ду-се асас.

Фарёдрас будам, бечора гаштаам,
Оҳ, эй Худо, худат бар доди ман бирас!
Соли 1993.
******
Аз ёди ту ман рафтам, мондй ту ба ёди ман,
Эй шодии кам, аммо андуҳи зиёди ман!

Ҳаргиз нагузорад, ки ишқи дигаре сабзад,
Чун решаи ачриқ монд ишқат ба ниҳоди ман.

Аз доду фиғони ман бар гуши ҳама пунба,
Ту ҳам нарасй боре, афсус, ба доди ман.

Ганчинаи васли ту, ҳайфо, ки зи дастам рафт,
Оҳ аз дили танги ту, аз дасти кушоди ман.

Дил гар набувад доно, аз ишқ чй ҳосил ҳаст?
Дар назди ту очиз монд ин ақлу саводи ман.

Рафтам, набиё ҳаргиз, то ки нарасад гарде,
Бар чашми пуроби ту аз хоки ба боди ман.
Соли 1985.
******
Об ҳамон, хок ҳамон, оташу ҳам ҳаво ҳамон,
Чор ҳамон, чора ҳамон, нағма ҳамон, наво ҳамон.

Узви наве нест фузун, пайкари мо ҳамон, ҳамон,
Чашм ҳамон, гуш ҳамон, даст ҳамону по ҳамон.

Лайлию Мачнуни наве беҳуда чустучу макун,
Ишқ ҳамон, сидқ ҳамон, чабр ҳамон, чафо ҳамон.

Ақли башар дур нашуд аз бари нафси хештан,
Чанг ҳамон, марг ҳамон, сулҳ ҳамон, сафо ҳамон.

Соили Мансур бувад: ҳалқаи дор-чашми чор,
Сачда ҳамон, зуҳд ҳамон, банда ҳамон, Худо ҳамон.

Азм дигар, аср дигар, назм дигар, наср дигар,
Зишт ҳамон, нек ҳамон, дард ҳамон, даво ҳамон.

Салла дигар, чома дигар, хома дигар, нома дигар,
Калла ҳамон, ҳилла ҳамон, саҳв ҳамон, хато ҳамон.
Соли 1989.
******
Худ парастида, Худо гум кардаам,
Хеш дар роҳи хато гум кардаам.

Дарду ранчи бешуморе ёфтам,
Лек дармону даво гум кардаам.

Бешаи анбуҳ шуд андуҳи ман,
То туро, эй раҳнамо, гум кардаам.

Аз гулуям мегирад ёдат ба хоб,
Ман ба чанголаш садо гум кардаам.

Тундбоди ҳодисотам мекушад,
То насиму то сабо гум кардаам.

Эй муҳаббат, будай оби ҳаёт,
Мурданам беҳ, ки туро гум кардаам.
1 октябри соли 1989.
******
Ганчинаи манй, эй сафҳаи сафед,
Нақдинаи манй, эй сафҳаи сафед.

Ин дилсиёҳакон ҳар руз нав шаванд,
Деринаи манй, эй сафҳаи сафед.

Охир хазон шавад ранги ту мисли ман,
Ойинаи манй, эй сафҳаи сафед.

Чамъ аст хотирам танҳо ба чамъи ту,
Одинаи манй, эй сафҳаи сафед.

Имрузи ман туй, фардои ман туй,
Поринаи манй, эй сафҳаи сафед.

Захми қалам хурй, дар ҳар қадам хурй,
Чун синаи манй, эй сафҳаи сафед.

Сад сафҳаи чаҳон гунчад ба гушаат,
Ганчинаи манй, эй сафҳаи сафед.

Испедсоидон чумла насияанд,
Нақдинаи манй, эй сафҳаи сафед.
Соли 1994.
******
Масти фарзона дигар бор расид,
Пири майхона дигар бор расид.

Соқиё, бода паёпай мадеҳ,
Марги паймона дигар бор расид.

Ҳушёрон, ҳама мадҳуш шуданд,
Ринди девона дигар бор расид.

Яккағаввоси ҳақиқат омад,
Дурри якдона дигар бор расид.

Аз паи дидани он ёри ҳама,
Худу бегона дигар бор расид.

Шоми айём зи нав рушан шуд,
Моҳи кошона дигар бор расид.

Чура, оғуши муҳаббат бикушо,
Мурғи белона дигар бор расид.
Соли 1995.
******
Лаби хомушу дили пур зи фиғон мебошем,
Моҳии дур зи дарёи дамон мебошем.

Гарчй мо ҳечкасонем, Худо медонад,
Ёри мардони худочуи замон мебошем.

Гар ба ҳафтод расидем, наяфтодастем,
Хурда сад тири чавон пиркамон мебошем.

Сари мо хам нашуда ҳеч ба пеши дунон,
Мо ҳамон сарв, ки будем, ҳамон мебошем.

Риши испед дигар русияҳии мо бурд,
Аввалин сомеини бонги азон мебошем.

Ҳар шабе рузи наве гарчй намояд тавлид,
Ҳамагй толиби Наврузи чаҳон мебошем.

Чанги мо чанг ба як ачнабии беру буд,
Мо аз ин чанги худй бас нигарон мебошем.

Назди мо ту сухани содаву бепарда магу,
Баски аз силсилаи бедилиён мебошем.

Тоқати тоат агар дер насиби мо шуд,
Ба умеди карами шоҳи чаҳон мебошем.
Августи соли 1996.
******
Назарсанчи муҳаббатро назарногир машморед,
Асои дасти пиронро кам аз шамшер машморед.

На ҳар кй муяш испед аст, аз вай буи умед аст,
Касеро қоматаш хам гашта бошад, пир машморед.

Набошад фурсати шодй, ки ғам чун сел меояд,
Ба сели бода ғарқеду дигар тадбир машморед.

Чу фарзандони инсонем, абад ин чо намемонем,
Ҳама бо хок яксонем, забар ё зер машморед.

Ба макре гар панире аз даҳони зоғҳо бурдед,
Ало, эй рубаҳони сифла, худро шер машморед.

На ҳар модар сазовор аст ҳурматро, ки дар олам,
Басо заҳри сафеде ҳаст, к-онро шир машморед.

Басо дилмондаам аз зиндагии бесарунугам,
Валекин шеърҳои Чураро дилгир машморед.
18 августи соли 1995.
******
Ҳар замон бегонасон бозии нав сар мекунад,
То қиёмат қалби ман сад шури маҳшар мекунад.

Гоҳ механдам зи шодй, гоҳ мегирям зи дард,
Абр то борон шавад, сад ҳол дигар мекунад.

Даст бар пистони хома мебарам аз руи вачд,
Тифл чун монад гурусна, ёди модар мекунад.

Аблаҳе гар қадри мо нашнохт айбе нест, нест,
Вой агар оқил мадад бар фикри ин хар мекунад.

Ҳар касе аз банди вичдонаш раҳо гардидааст,
Нафси бад охир варо бар хеш чокар мекунад.

Эй басо марде ба муе бастаи зан мешавад,
Зоҳиран муслим, валекин кори кофар мекунад.

Миллати ман гуиё, ки сомирй гардидааст,
Говакеро нури дида, точ бар сар мекунад.

Чура, аз бедоди даврон ру ба Яздон оварад,
Дод мехоҳад, шикоят пеши довар мекунад.
Соли 1995.
******
Шери з-оҳу рамидаро монам,
Фили оругазидаро монам.

Шир хурдам агар зи моми даҳр,
Заҳри қотил чашидаро монам.

Хушк гаштам ба гушаи хоне,
Нони кудакгазидаро монам.

Ончунон дилгазонам аз мардум,
Деви одамнадидаро монам.

Лаззате ту зи ман мачу дигар,
Ки анори макидаро монам.

Чои булбул харону говонанд,
Гулситони чаридаро монам.

Ончунон дилгазонам аз дунё,
Дасти з-оташ кашидаро монам.

Баски бебол мепарам то арш,
Ранги аз ру паридаро монам…
Августи соли 1996.
******
Шароб имрузро чун дина созад,
Дили бекинаро пуркина созад.

Нигоҳам дор, эй Парвардигоро,
Зи чоме, ки маро бузина созад.

Хушо, ринде, ки доим бо Худояст,
Зи ҳар як рузи худ одина созад.

Харобу лоғару фартутам аммо,
Маро деги фалак чарбина созад.

Нишони у диҳад ҳар зарраи ман,
Сазад дилбар маро ойина созад.
Июли соли 1996.
******
Худкуширо сафед натвон кард,
Ҳеч қатъи умед натвон кард.

Ҳар амалро, ки мову ту дорем,
Аз Худо нопадид натвон кард.

Куштаи дасти ғусса натвон шуд,
Ҳар нафас низ ид натвон кард.

Аз Худо гар бимонй, эй уммат,
Такяе бар саъид натвон кард.

Бо дили ташнаи шаҳодатҳо,
Пайравии Язид натвон кард.

Чураё, чур шав ба ин маҳфил,
Хеш аз худ баъид натвон кард.
Июли соли 1996.
******
Моро нигоҳи наргиси мастона мебарад,
Чонро адои чилваи чонона мебарад.

Мову гулуи ҳамдигар, то чанд кашмакаш,
Эй дуст, моли мову ту бегона мебарад.

Масчид хунук, имоми қавм аз он хунуктар аст,
Моро ду пой чониби майхона мебарад.

Туф кун ба чизи мумсики бехайр, к-оқибат,
Зоде барои хонаи охир намебарад.

Кай дасти марг мекунад парвои созу суз,
Шамъ аз миёни кулбаи парвона мебарад.

Тарсам миёни зоҳиди ҳушёр бишканад,
Боре, ки души Чураи девона мебарад.
Соли 1997-98.
******
Ба Худо офарин биёвардем,
Чабҳаро бар замин биёвардем.

Дар паси зоҳидон намеистем,
Чоми пур з-ангубин биёвардем.

Дар чавонй басо хато кардем,
Риштаҳои чабин биёвардем.

Пахтакорем, ҳоли мо сахт аст,
Гарчй дурри маҳин биёвардем.

Баҳри як гандумем саргардон,
Ки зи чархи барин биёвардем.

Чураё, чураҳо ҳама рафтанд,
Муждаи вопасин биёвардем.
Соли 1996.
******
Бар зоти худе бингар, дар зоти Худо андеш,
Як вожаи воҳид аст, аз чумла чудо андеш.

Ҳар кас, ки наандешад, тутии сухандон аст,
Гарчанд савоб бошад, ё саҳву хато андеш.

Андеш, ки ҳайратро модар бувад андеша,
Эй шер, дар ин беша, аз шоҳи само андеш.

Хайрест дар он миллат, к-аз хайрият андешад,
Эй очизи беҳиммат, аз боли ҳумо андеш.

Умре ҳама натвон буд побанди дари хона,
Ай зери саро монда, болои саро андеш.

Ҳар чуй, ки мебинй, лой аст таҳи обаш,
Ҳар чой "бале" бошад, аз бими бало андеш.

Пиндори ту бемоя, гуфтори ту бепоя,
То як сухане гуй, сад бор варо андеш.

Динро ту, ай афюнй, чун заҳр ҳисобидй,
Фонист чаҳони ту, аз дори бақо андеш.

Ин миллати бечора сад тири чафо хурда,
Бигзор силоҳатро, дорую даво андеш.

Чура сари худ дорад, монанд надорад ҳеч,
Безорам аз он ёрон, гуянд чу мо андеш.
Соли 1998.
******
Эй марди оқил, кам нишин бо чоҳилони бадсиришт,
Бар манзили онон марав, ҳарчанд бошад чун биҳишт.

Дорад агарчй сад ҳунар он анкабути зиштру,
Чуз дом баҳри сайди худ, ҳаргиз матое у наришт.

Моро ба чуз аз ростй кори дигар н-омухтанд,
Меъмори мо бигзошта аз рузи аввал рост хишт.

Дар марзи дил ғайри ҳавас чизе намеруяд кунун,
Деҳқони қисмат гуиё тухми муҳаббатро накишт?

Ганче намонад човидон на дар замин, на осмон,
Чуз ганчи шеъру достон аз ишқи поку сарнавишт.

Як лаҳзаи бо ёди ҳақ, дар кулбаи ороми худ,
Беҳтар бувад чони маро аз васли ҳурони биҳишт.
Соли 1980.
******
То дили афсона дорам, орзуят мекунам,
То сари мардона дорам, чустучуят мекунам.

Чун хумори буи мую соғари лабҳои ту,
Сабзае ё лола бинам, ёди буят мекунам.

Хонаи обод дорам, дил вале вайроначуст,
Ишқ мехоҳам, суроғи ганчи куят мекунам.

Сар намеорам фуру бар фитнаи шайтони нафс,
Сачда ҳамчун бутпарастон акси руят мекунам.

Ҳарфи носеҳони беғамро кучо хоҳам шунид?
То ба дил такрор алфози накуят мекунам.
Соли 1984.
******
Бусаам доғ бар танат монад,
Баъди ман ғусса хурданат монад.

Куштаи бегуноҳ қалбамро,
Хуни ишқам ба гарданат монад.

Рафтй, олам ба ман бишуд торик,
Кошкй рузи равшанат монад.

Оҳи ман дар ғурури ту дармонд,
То ба кай кибр чавшанат монад?

Сардиҳоят хазон намуд умрам,
То ба кай сабз гулшанат монад?

Сухтам ман ва боз сузонй,
Сад манеро, ки гулханат монад…
Соли 1984.
******
Мо, ки аз тоифаи роҳнишинони туем,
Бо дилу дидаю чон ошиқу пазмони туем.

Чун сабо аз бари мо гар гузарй бепарво,
Бо ҳама қувваи тан бедаки ларзони туем.

Бо ту печему дигар аз ҳама кас сар печем,
Гули садбаргию мо ошиқи печони туем.

Ҳамчу зулфони ту абёти парешон дорем,
Чун хаёлем, ки ҳар лаҳза парешони туем.

Офтоби назари ғайр наёбад моро,
Ки паноҳанда ба он сояи домони туем.
Соли 1984.
******
Ҳар шуъла оқибат хомуш мешавад,
Имруз меравад, чун душ мешавад.

Боре, ки мондааст аз души нокасе,
Мардони мардро бар душ мешавад.

Бе ишқ мондай дар тирамоҳи умр?
Дарёи шух ҳам бечуш мешавад.

Оғуши дилбарон фирдавси олиест,
Бефаҳм садқаи оғуш мешавад?!

Онро, ки нармдил набвад дар ин саро,
Ҳар ҳарф пунбае бар гуш мешавад.

Неше, ки мехурам ҳоло зи дасти сабр,
Рузе ба чоми дил чун нуш мешавад.
Соли 1981-84.
******
Хушо ҳамроҳи ман будй ду-се руз,
Ба ман чун чону тан будй ду-се руз.

Шикоят раҳ ба он ҳаргиз намеёфт,
Лабамро бусазан будй ду-се руз.

Ҳамеша инчунин сарсон набудаст,
Барои дил ватан будй ду-се руз.

Ҳама армони дил, андешаи ақл,
Чу зулфат пуршикан будй ду-се руз.

Дареғо, нестй бо ман ҳама умр,
Хушо, ҳамроҳи ман будй ду-се руз.
Соли 1984.
******
То ба кай ту рубаруям чоми ишрат мезанй,
Меравию аз пасам санги маломат мезанй?!

Орзу дорам, ки борй бар сарам борони чуд,
То ба кай бар киштаи ман барқи офат мезанй?

Пушти худ гардонда чун бегона аз ман бигзарй,
Ошноё, пушти по бар расму одат мезанй.

Як қади найза шудй хам, бар қиём омад дилам,
Офтобо, оташам пеш аз қиёмат мезанй.

Барҳазар аз доми чашмони сияҳ мебош дил,
Чун дар ин гирдобҳо рахти иқомат мезанй?
Соли 1984.
******
Мирам ман аз ғамонат, парвои ман надорй,
Бо он сари чавонат, парвои ман надорй.

Мижгон намекунам таҳ, нодида то намонам,
Чашмам ба остонат, парвои ман надорй.

Ҳар гаҳ, ки бо баҳона аз хона мебарой,
Дил медиҳам нишонат, парвои ман надорй.

Гуфтам, ки аз лабонат як буса бахш бар ман,
Додй нишон забонат, парвои ман надорй.

Дигар зи чашми мардум, аз бими ҳарфи мардум,
Дар дил кунам ниҳонат, парвои ман надорй!
Соли 1983
******
Бар доми фиреби дигар афтод,
Ёре, ки маро фиреб медод.

Бар бод бирафт чун пари каҳ,
Уммеди маро чу дод барбод.

Боре нанишаст дар бари ман,
Бо дев нишинад он паризод.

Сузад зи ғамам ба хилвати худ,
То аз ғами у бигаштам озод.

Афтода будам, накард ёдам,
Афтода шудасту мекунад ёд.

Худкарда даво кучо биёбад,
Чуз марҳами ашк гоҳи фарёд?
Соли 1982.
******
Шеъри Лоиқ дар баёзи рузгорон зинда бод!
Ҳамчу буса дар лабони дустдорон зинда бод!

То даме, ки точикону Точикистон зиндаанд,
Рудҳои шухтабъи куҳсорон зинда бод!

Ганчи беранче начуяд деҳқони хокпош,
Обила дар дастҳои марди деҳқон зинда бод!

Fам агар лашкар кашад бар суи дилҳо, бок нест,
Бусаҳои ғамгудози ғамгусорон зинда бод!

Дар раҳи дилдодаҳои роҳдури бовафо,
Чашми чору пурумеди интизорон зинда бод!

Мурда бодо, ҳосиде, ки тир бар мо мекашад,
"Ҳар кй моро мекушад, бо шеърборон зинда бод!"*

· Байт аз Лоиқ
· Соли 1977.
******
Аз ин ду чашми зебо пайдо чй мекунад дил?
Бо ин ду дузди дилҳо танҳо чй мекунад дил?

Ҳар лаҳза бо нигоҳе оҳам зи дил бароранд,
Оҳ аст чун матоаш савдо чй мекунад дил?

Сузад барои оне, к-у сухтан натонад,
Дар синаи яхистон маъво чй мекунад дил?

Хомуш буд вақте дилбар бирафт аз ман,
Танҳою зор ҳоло ғавғо чй мекунад дил?

Бо зуру зорию зар гуянд дил тавон бурд,
Бе ишқ гулрухеро шайдо чй мекунад дил?.

Fарқида дар муҳаббат гумном шуд, сазояш,
Бе дасту по ҳавои дарё чй мекунад дил?

Чура, набошад осон гуфтан ғазал чу Ҳофиз,
Бо чанд байти хоме даъво чй мекунад дил?
Соли 1985
******
Анчоми туро, эй дил оғози дигар бояд,
Фориғ чй шавй аз худ, парвози дигар бояд.

Ҳар нағма, ки ширин буд, имруз забонзад шуд,
Ҳам шеъри наве бояд, ҳам сози дигар бояд.

Бо ёри навин то кай он рози куҳан гуй,
Дилро ба каф овардан бо рози дигар бояд.

Эй дилбари дерина, бо ишваи пешина,
Дил кай барй аз сина, бо нози дигар бояд.

Чизем набошад ҳеч, чуз бусаи ширине,
Мегуй, ки ошиқро андози дигар бояд?

Ту оддию ман сода, дилбурдаю дилдода,
Оё ба ду озода пардози дигар бояд?
Соли 1985.
******
Гуфтаам дар ҳар кучо сад борҳо, сад борҳо,
Дуст медорам туро бисёрҳо, бисёрҳо.

Аз забон бар дил нишондам оқибат номи туро,
Пухта гардад дарс аз такрорҳо, такрорҳо.

Мучиби умри дарозам–номаҳои кутаҳат,
Мекунам бовар ба ин туморҳо, туморҳо.

Мехаранду мефурушанд ин ҳама моли чаҳон,
Чуз матои ишқ дар бозорҳо, бозорҳо.

Роз гуфтам, шеър гуфтам, ҳеч кас чизе нагуфт,
Вой аз ин хомушии деворҳо, деворҳо.
Соли 1985.
******
Раҳбаре, ки раҳ надонад,
Каҳкашон аз каҳ надонад.

Чашми у масти ғурур аст,
Хаси руи чаҳ надонад.

Он, ки ҳар шаб масти хоб аст,
Чилваҳои маҳ надонад.

Эй хуш он дарвеши танҳо,
Шикваи ҳамраҳ надонад.

Халқро карданд нодон,
Воҳиде аз даҳ надонад.

Вой аз он бузиназоде,
Қудрати Аллаҳ надонад.

Чоми ғафлат деҳ дилро,
Fофилу огаҳ надонад.

То ба кай ин Чураи маст,
Субҳ аз бегаҳ надонад?
Соли 1990.
******
Дустон, пайравии маслаки ағёр бас аст,
Мансаби олии мо бандагии ёр бас аст.

Кохи шоҳии ҳубобй набувад дархури мо,
Масти ишқем, дари хонаи хаммор бас аст.

Оҳу будем, вале дарс зи хукон хондем,
Дигар он мактабу он шеваю рафтор бас аст.

Хат кучо, решаи фарҳангии мо бибриданд,
Ҳамчунон буттаи бар бод гирифтор бас аст.

Тарк гу, хидмати махлуқ, ки холиқ ранчад,
Ту агар одамий, тоати ғаффор бас аст.

Оташи қалби маро нанги тасалло бикушад,
Боди ҳар оҳи чигарсуз парастор бас аст.

Чура, чун қадри алифи қади дилбар донист,
Зоҳидо, чони варо ҳалқаи ин дор бас аст!
Соли 1990.
******
Ҳар қадам сад посбон, чун омадй?
Ҳамчу чон бар тан ниҳон чун омадй?

Ин замини пургунаҳ чои ту нест,
Эй фаришта, з-осмон чун омадй?

Фарзу суннат бурдаанд аз ёдҳо,
Суи ин куфрошён чун омадй?

Девҳо дар тахту мардум зери по,
Эй дилат чун парниён чун омадй?

Муи ман аз барфи пирй шуд сафед,
Лоларуи навчавон чун омадй?

Пеши шоҳи шаҳри танҳоии худ,
Шоҳбону, ноаён чун омадй?
Соли 1990
******
Ман худ намедонам чаро ҳар руз ёдат мекунам,
Як руз сузондй маро, ҳар руз ёдат мекунам.

Ҳар шаб ба ёди чашми ту бедор бошад чашми ман,
Чун чашмаи нуру сафо ҳар руз ёдат мекунам.

Бинам зи ҳар ру руи ту, буям зи ҳар ку буи ту,
Эй соҳиби ҳусни расо, ҳар руз ёдат мекунам.

Аз дидани мушти хазон бар ларза меояд дилам,
Эй гулбаҳори ман биё, ҳар руз ёдат мекунам.

Аз бехудй гум кардаам оғуши чонбахшат, дареғ,
Дар ғуссаи танҳоиҳо ҳар руз ёдат мекунам.

Ин дил, ки ҳарчой шуда, дар ишқ савдой шуд,
Бе ту намеёбад шифо, ҳар руз ёдат мекунам.

Дилро, ки руди зиндагй дур аз канорат бурдааст,
Чуз ту набошад муттако, ҳар руз ёдат мекунам.
Соли 1984
******
Ошиқонро чафо намезебад,
Оқилонро хато намезебад.

Рости бе дуруғ бояд буд,
Сарвро муттако намезебад.

З-остон осмон тавон дидан,
Шиква аз дасту по намезебад.

Чорпоёна хурдану хуфтан,
Ба ту, эй ошно, намезебад.

Муши деворро мабар аз ёд,
Гуфтани носазо намезебад.

Мард бошу ба сурати худ бош,
Чомаи кас ба мо намезебад.
Соли 1985.

******
Боз омадам ба чое, порина бо ту будам,
Имсол дар кучой, порина бо ту будам.

Гуфтй баҳор ояд, ту бар канорам ой,
Ку ваъдаро вафое, порина бо ту будам.

Боз омада баҳорон, аммо на он баҳорон,
Бо айшу бо сафое порина бо ту будам.

Сад чоми лола руста, он чоми мо шикаста,
Фарёд аз чудой, порина бо ту будам.

Нахли шинондаи мо нашъунамо надорад,
Хуршеди камнамой, порина бо ту будам.

Бо ёди бусаҳоят дорам чй ғуссаҳое,
Гуям чу қиссаҳое, порина бо ту будам.
Соли 1987.
******
Дар дили худ ҳарчй дорй, хуб медонем мо,
Хати чеҳри одамиро нағз мехонем мо.

Донае гар дар бағал дорад, ба хонаш мениҳад,
Дар саховат хокро устод медонем мо.

Роҳгардак ҳеч кас аз модараш н-омад ба даҳр,
То нафас боқй бувад, афтону хезонем мо.

Ҳамсафарҳои хаёлй, то лаби гур омадем,
То ба кай бо маркаби чубина тозонем мо?!

Назди модар вақти истодан надорем, эй дареғ,
Ҳамчу нур аз офтоби худ гурезонем мо.

Руи гарми ёрро дарёфтан душвор шуд,
Руи дунё, дустони чон, парешонем мо.

Чор фасли сол дорад гарчй бо мо кашмакаш,
Сабзу хуррам ҳамчу бурси куҳсоронем мо.

Ҳеч дидй, ки хурад ҳайвон шароби талхро,
Бода пеши мо биёвар, з-он ки инсонем мо.
Соли 1987
******
Кач шавад девор агар, аз хона мехезем мо,
Аз миёни качдилон риндона мехезем мо.

Рузгорон гар ба хок афканд моро гоҳ-гоҳ,
Уфтода бар замин, чун дона мехезем мо.

Fосиб аз таърих номи мо агар хоҳад сутурд,
Ҳамчу Рустам аз ҳазор афсона мехезем мо.

Меҳри миллат кам шуда дар сина аз меҳри маҳал,
Варна зидди ҳам чаро бегона мехезем мо?

Ҳамнишини хуб бошад мучиби бахти сафед,
Аз ҳарими аҳли дил фарзона мехезем мо.
Соли 1985.
******
Ахтари дурам, ба ту дунёи ман номаълум аст,
Ин ҳама бедории шабҳои ман номаълум аст.

Бо қалам чу мекашам дар сафҳа ҳамчун дар замин,
Лек ҳоло ҳосили саҳрои ман номаълум аст.

Ҳамчу соҳил сархаму хомуш мебошам, вале,
Шуру исёни дили дарёи ман номаълум аст.

Дил кашад ҳар чо, ки хоҳад баста чашми ақлро,
Меравам, ҳарчанд чои пои ман номаълум аст.

Чаши натвонад, ки бе оина бинад хешро,
Бе ҳузури дустон авзои ман номаълум аст.

Муддаиён пунба бар гуш аз ҳасадҳо кардаанд,
Назди он деворҳо овои ман номаълум аст.

Ман ватан дар хонаи дилҳои мардум мекунам,
Ҳолиё роҳе ба ин маъвои ман номаълум аст…
Соли 1983.
******
Ҳампои мо най, ҳамроҳи мо наё,
Fамхори мо най, ғамхоҳи мо наё.

Оҳуи чобукем, эй сангпушти суст,
Дур асту пурхатар, бо роҳи мо наё.

Қолии мо бувад дар куҳу пуштаҳо,
Пашминачу, суи хиргоҳи мо наё.

Бигзор лаҳзае осуда дам занем,
Эй дарди мо, бирав, эй оҳи мо наё.

Дар сар такаббуре, дар лаб табассуме,
Суҳони дил нашав, чонкоҳи мо наё.

Субҳи чавонии мо нав дамидааст,
Осемасар машав, бегоҳи мо, наё.
Соли 1987.
******
Аз худу зиндагию халқи чаҳон безорам,
Аз хушу нохушу аз суду зиён безорам.

Биравам гушаи танҳоию гирям пинҳон,
Чунки аз гиряи дар ханда ниҳон безорам.

Бодаи талх ачаб суҳбати ширин дорад,
Беҳтарин ёри ман аст, аз дигарон безорам.

Мурғи мачруҳаму дар доми фалак дармонда,
Медиҳад гарчй ба ман луқмаву дон, безорам.

Оқилонро бикунад давлати дунё чоҳил,
Андар ин шаҳд бувад заҳр, к-аз он безорам.

Мисли чуғзон ҳама бедор ду чашмам то руз,
Шаб зи андешаву аз ваҳму гумон безорам.

Оҳ, бемаърифатон даъвии ирфон доранд,
Соили донишам, аз хайли сагон безорам.

Сарваре нест, ки раҳ то дили мардум бибарад,
Аз ҳидоёти ду-се "пири замон" безорам.
Соли 1990.
******
Ман набинам пеш, бинам дурро,
Чизи аз чашми шумо мастурро.

Огаҳам аз нешҳои ноаён,
Неш худ марге бигардад мурро.

Мушт нобардошта муште хурад,
Ҳар ки пеш орад ба суҳбат зурро.

Ток бе такя наорад ҳосиле,
Качниҳодон мунтазир дастурро.

Медиҳад бар руҳи шоир амрҳо,
Ончунон одат шуда маъмурро.

Гапи Аллоҳ дигар асту гапи у,
Дидаем муллои руҳранчурро.

Бас кунам з-ин ёваю ҳазёну жож,
Боз бар даст оварам он ҳурро.

Як нигоҳаш масти мастам мекунад,
Ончуноне чуръае махмурро.
Соли 1990.
******
Тазмини ғазали Усмон Олим
Болин зи гул чу қатраи шабнам намекунем,
Роҳат ба души дигарон як дам намекунем!

Дар қади долгаштае чун дом дидаем,
Худро барои донае мулзам намекунем.

Сад тири ғам расад агар ба мурғи қалби мо,
Ёд аз паноҳи мардуми беғам намекунем.

Аз барқ ҳеч хирмани абре насухта,
Гар бад ба мо накардай, мо ҳам намекунем.
Гуфтан хушомади хасе чун таъни гавҳар аст.
"Мо даст руи синаву сар хам намекунем".
Соли 1986.
******
Мо насли фандхурдаем, аз панди ту чй суд?
Дандони кирмхурдаем, аз қанди ту ту чй суд?

Чун решаҳои мо ҳама дар оби заҳ расид,
Эй боғбон, зи шафқату пайванди ту чй суд?

Ҳар як раги вучуди мо банди ғуломиест,
Сайёди пир, аз туву аз банди ту чй суд?

Ҳарчй қабули мо бувад бе чуну бе чаро,
Аз чуни ту чй баҳраву аз чанди ту чй суд?

Дар дасти ҳокимон ҳама бозича будаем,
Аз тифли ман чй гила, аз фарзанди ту чй суд?

Хушбахт будаем, ки бадбахт будаем?
Аз худфиребии ману аз фанди ту чй суд?
Соли 1991.
******
Гап дигар, кор дигар, хонаю бозор дигар,
Гул дигар, хор дигар, хасм дигар, ёр дигар.

Эй, ки бо ҳарфи дуруште дили мо ранчондй,
Носазо ҳарфи туро ҳаст сазовор дигар.

Дарди дилро накунад ҳеч табибе дармон,
Нест оне, ки маро буд шифокор, дигар.

Чашм бояд, ки шавад обтарозуи ҳаёт,
Роҳи пурпеч дигар бинаду ҳамвор дигар.

Нотавоне чу маро таъна занад, боке нест,
Ҳарфи уро ту магу лек ба такрор дигар.
Соли 1985.

Натавон ба паст бурдан назари баланди моро,
Натавон кашид ҳар су чилави саманди моро!

Ҳама тору пуди он чун зи нахи ҳақиқат омад,
Натавон фиреб кардан дили ҳақписанди моро.

Ба хаёли ғам наой ба сарои хуррами мо,
Гираҳи чабин бубандад сари нушханди моро.

Чу дарахти решамаҳкам ба гузори бодҳоем,
Набарад зи чо ҳавое сари ҳушманди моро.

Накунй ту ғайбати мо, назанй ба куҳ санге,
Набувад шикаст руҳу дили бегазанди моро.

Қалами бараҳнаи мо чу мудом дар кафи мост,
Ҳама зангҳои дунё нахурад каланди моро!
Солҳои 1982-84.
******
Наврузи навармуғон муборак!
Навсози куҳанчаҳон муборак!

Нав кард муҳит чомаашро,
Навхоҳии одамон муборак!

Бо дасти мубораки ту, деҳқон,
Омезиши хоку дон муборак!

Навсузии мо зи куҳнасузист,
Ин оташи човидон муборак!

Бар чуи куҳан нав об омад,
Ободии куҳситон муборак!

Навовариҳову навбариҳо,
Дар равзаи бустон муборак!

Оҳанги нав офарид мутриб,
Арғушти маҳинмиён муборак!

Пушташ нарасад ба хок, эй кош,
Пирузии паҳлавон муборак!

Хуш бод қудуми аввали ишқ,
Наврузи дили чавон муборак!

Бар чои силоҳи нав салоҳ ор,
Сайёра бувад амон муборак!
Соли 1987.
******
Муяш сафед гашту ҳанузам сияҳдил аст,
Яхро ба зери барф, ачаб не, ки манзил аст.

Ҳарчанд печ медиҳад гапро ба ҳар тараф,
Чун мор дар забони у заҳри ҳалоҳил аст.

Номард буду мард нашуд аз гузашти умр,
З-ин беди пир чуз хазон дигар чй ҳосил аст?!

Чуҳои хушкмондаанд ожангҳои ру,
Пайдои обру кунун бар вай чй мушкил аст.

Аз чуши руди зиндагй мондаст барканор,
Афтода пирамард чу санге ба соҳил аст…
Соли 1982.
******
Аз мо ризою норизо як соли умри мо гузашт,
Ҳам бобаҳо ҳам бебаҳо як соли умри мо гузашт.

Гармою сармояш кучо? Шодию андуҳаш кучо?
Шуд ину онаш ҳам фано, як соли умри мо гузашт.

Ранчидаву ранчондаем, ранчондаву ранчидаем,
Ранчидаҳо, ранчондаҳо, як соли умри мо гузашт.

Бас тоқҳо чуфте шуда, бас чуфтҳо тоқе шуда,
Бо бевафоию вафо як соли умри мо гузашт.

Аз чодаҳои зиндагй, аз растаҳои ошиқй,
Ноошною ошно як соли умри мо гузашт.

Он ҳафту чораш ёд бод, он сесаду шасту шашаш,
Ҳам бохато, ҳам бехато як соли умри мо гузашт.

Аз руз бояд сол кард, аз сол бояд аср кард,
Ин аст, ёрон, муддао, як соли умри мо гузашт.
******
Дастҳоям ҳалқаосо дар миёни дилбаранд,
Чашмҳоям пурхумор аз дидагони дилбаранд.

Торҳо резанд аз дил нағмаҳои ошиқй,
Гуиё ифшогари рози ниҳони дилбаранд.

Нури маҳ омехта бо нури чашми ошиқон,
Нури дил, ҳам нури чон имшаб аз они дилбаранд.

Чашмҳоям оташи дилро бар у меафкананд,
Гуиё бар сузи ишқ оташгирони дилбаранд.
Сентябри соли 1976.
******
Чанд рузе омадам чун меҳмони зиндагй,
Меравам носер боз аз даври хони зиндагй.

Ҳар шикамсере, ки неъматро таҳи по мекунад,
Кур хоҳад кард уро резанони зиндагй.

Абри ғам бо офтоби ханда дорад гирудор,
Доимо яксон набошад осмони зиндагй.

Зоғҳо дай мепарастанд, андалебон навбаҳор,
Ҳар кй медонад ба тарзи худ забони зиндагй.

Гоҳ гарму гоҳ сарду гаҳ пуру гоҳе тиҳист,
Оламе таззод дорад ошёни зиндагй.

Навдаи бебар бимонад, гоҳ навбарро бурад,
Ҳасрато, аз иштибоҳи боғбони зиндагй.

Ин ҳама тиру камон беҳуда мебошад, бимон,
Вақташ ояд, худ кушад моро камони зиндагй.
Соли 1987.
******
Гуландоме, ки бо ман ошной дошт, аз ман рафт,
Гаҳе расми вафо, гаҳ бевафой дошт, аз ман рафт.

Намечунбад дарахте, гар набошад боди девона,
Чунуни ошиқй ҳам интиҳое дошт, аз ман рафт.

Набошад бодаро таъсир бар дарде, ки ман дорам,
Табибе дар лабаш ширин давое дошт, аз ман рафт.

Ҳама шаб теғи мижгони ман асту синаи хоб аст,
Ки ёрам бо ҳама афсонаҳое дошт, аз ман рафт.

Намехандам, ки мегиряд ба кунче аз фироқи ман,
Ҳама шодии ман бо у бақое дошт, аз ман рафт!
Соли 1979.
******
Кор бояд бо муроди дил шавад,
Варна охир кори дил мушкил шавад.

Эй, ку он роҳбар, ки мисли офтоб,
Якдилу якруяву якдил шавад.

Аз гуле, ки дар баҳораш буд хазон,
Дар хазонаш ҳам хазон ҳосил шавад.

Эй хуш он кас, пеши худ дар зиндагй,
Бар гунаҳҳояш ҳама қоил шавад.

Майли ман аз майли у майле надошт,
Кош у ҳам мисли ман моил шавад.

Ҳолиё шоҳ асту ҳиммат-ш шоҳвор,
Сабр кун, то мисли мо соил шавад.

Дидаву дониста худро мекушем,
Ҳеч ҳайвон мисли мо қотил шавад?
******
Шеър гуфтан савоб гуфтан ҳаст,
Бар дили худ чавоб гуфтан ҳаст.

Сабр кун, соате ба мо биншин,
Кори шайтон шитоб гуфтан ҳаст.

Суҳбати дустони оқилро,
Қимати сад китоб гуфтан ҳаст.

Ту матарсон зи хашми айёмам,
Сари мою туроб гуфтан ҳаст.

Хонаи мурро макун вайрон,
"Хонаи ту хароб!" гуфтан ҳаст.

Ранги шодй надида, хурсандй,
Чои обат сароб гуфтан ҳаст.

То даме, ки як аду бошад,
Интиқом! Инқилоб! гуфтан ҳаст.

Осмон, сухтй ба хуршедат,
Дар диёрат саҳоб гуфтан ҳаст?
******
Фариштавор омадй ба чони беқарори ман,
Хуш омадй, хуш омадй , азизи ғамгусори ман.

Дилам, ки сард гашта буд, тамом дард гашта буд,
Ту нарму гарм кардияш, насими навбаҳори ман.

Ниҳоли хушк гаштаму ҳама зи ман рамида буд,
Ту сабз кардай маро, чу омадй канори ман.

Ба ёди лаб намерасид дигар хаёли бусае,
Ту бусабор кардай лаби ба буса зори ман.

Камони ишқро дилам ба зери хок карда буд,
Вале ту чобук омадиву кардай шикори ман.

Ман умри нав зи чашмаи муҳаббати ту ёфтам,
Нахушкй то абад дигар, ягона чашмасори ман.
Соли 1992.
******
Вақти намоз соати дидор будааст,
Ҳангоми лутфҳои он дилдор будааст.

Эй ошиқон, ки бар сари худ мушт мезанед,
Сар он буда, ки бар сари он дор будааст.

Ёре, ки пусташ ҳар дам кунад иваз,
Ёраш махон, ки зишттар аз мор будааст.

Сад ҳайфи табъ гар шавад дар банди таб асир,
Монанди булбуле, ки гирифтор будааст.

Шеъре, ки мекунад ҳама бозор дар сараш,
Имруз шеъри тозаи Бозор будааст.

Гул дар баҳор ғолибан беқадр мешавад,
Пайғомбар ба кишвари худ хор будааст.

Ту нестй ягонаи даврон, ки Чурай,
Девона чун ту дар чаҳон бисёр будааст.
******
Ман, ки ба мастй афсона бошам,
Бар шамъи шиша парвона бошам.

Болонишинй оини ман нест,
Поённишини майхона бошам.

Хезад балоҳо аз ошноҳо,
Бо ин балоҳо бегона бошам.

Н-осудани ман осудани туст,
Дар дастат, эй чон, паймона бошам.

Гуед, олам ҳушёр бошад,
Гар соате ман девона бошам!
Соли 1988.
******
Ишқ дар дил ноаён ояд ҳаме,
Ашк аз дида равон ояд ҳаме.

Мекашад миқнотиси ҳубби Ватан,
Қатра бар баҳри дамон ояд ҳаме.

Шоҳи моро нест пирию завол,
Давлати у човидон ояд ҳаме.

Ҳар касе, ки дуст медорад варо,
Рутбааш то Каҳкашон ояд ҳаме.

Ошноё, ақли солим пеш рон,
Фитнаи бегонагон ояд ҳаме.

Хурда обаш точиконро борҳо,
Реги Ому хунчакон ояд ҳаме.

Ин Бухорои сағири точикон,
Аз кабирон чун нишон ояд ҳаме.

Чашм бикшо, Рудакиё пеши ту,
Мир бар шаҳри чавон ояд ҳаме.

Шеъри Чура аз Зарафшони сухан,
То Бухоро сарфишон ояд ҳаме.

Ин ачаб на, гар зи Масчоҳи навин,
"Буи чуи Мулиён ояд ҳаме"
******
Ҳар чй аввал дошт, охир мешавад,
Ҳар чй ғоиб буд, ҳозир мешавад.

Руз шаб шуд, субҳ ҳам хоҳад дамид,
Моҳ рафта, шед нозир мешавад.

Ҳеч неру аз сухан боло наяст,
То силоҳи дасти соҳир мешавад.

Дасти моро таъни бекорй мазан,
Обила дар қалби шоир мешавад.

Пеши ин ҳусну малоҳат, эй Худо,
Чун дили девона собир мешавад?

Ҳар кй рафт аз дидаю дил оқибат,
Хор андар пои хотир мешавад.

Чура бар ожангҳои худ нигар,
Рахнаҳои умр зоҳир мешавад.
Соли 1989.
******
Эй Худо, ин чй гуна ошуб аст,
Сабзаву гул ба дасти покуб аст.

Дуст хору залил чун душман,
Лек душман азизу маҳбуб аст.

Бад либоси наку ҳамепушад,
Хуб андар либоси нохуб аст.

Қадри инсон намонду инсонй,
Ҳаявоне ду-се чу матлуб аст.

Пойгаҳ шуд нишастгоҳи шоҳ,
Тахти у чойгоҳи чоруб аст.

Ҳар кучое, ки сарбаланде буд,
Сари у ҳолиё сари чуб аст.

Хомаю дафтарам чй мепурсй,
Шоиронро гаҳи лату куб аст!
Соли 1993.
******
Гоҳе зи ту менолам, гоҳе зи ту меболам,
Уммедшикан гоҳй, гоҳи дигар иқболам.

Лаб бар лаби ман монй, асрори нигаҳ донй,
Чононаи чононй, бе ту чй шавад ҳолам?

Аз сардии дай дурам, махмураму маъзурам,
Ҳар нори чу нори ту мемоламу мемолам.

Оваҳ, кй шавад ёрат, дилдорату ғамхорат,
Навмедаму бетоқат, меноламу менолам.

Гар бо мани шайдой, монанди алифам ман,
"У"-и качакам бе ту, долам ману ман долам

Ломам ба алифи ту, з-он табъи латифи ту,
Чоҳил манаму нодон, гунгам ману ман лолам.

Аз нуҳмаҳагй растам, дар домани панчоҳам,
Ҳоло чй ту мепурсй, аз моҳаму аз солам.

Оҳи дили бечора, войи дили овора,
Ноест, ки менолам, ашкест, ки меполам.
Соли 2002.
******
Ман пири раҳгумкардаам, эй навсафар, аз ман гузар,
Аз худ надорам ман хабар, эй бохабар, аз ман гузар.

Дил боргоҳи сад гунаҳ, милён гунаҳ андар нигаҳ,
Соҳибдило, аз ман бирав, соҳибназар, аз ман гузар.

Донй чаро май мехурам, хоҳам, ки аз худ бигзарам,
Талхиву тундй хостам, ширинасар, аз ман гузар.

Обам агар, равған туй, хорам агар, гулшан туй,
Торам агар, равшан туй, мисли саҳар аз ман гузар.

Дасти ту сузондам яке аз бехудй, эй войи ман,
Чону дили худ сухтам, ҳамчун шарар, аз ман гузар.

Аз чураҳо боям агар, ман бе туям бе болу пар,
Чун гуям, эй чону чигар, аз ман гузар, аз ман гузар.
Соли 2003.
******
Аз рашки дил ранчондамат, бахшо, гуноҳи ишқ буд,
Дар ашки ғам биншондамат, бахшо, гуноҳи ишқ буд.

Бо дигаре дидан туро ин мурдани худ дидан аст,
Азроили дил хондамат, бахшо, гуноҳи ишқ буд
.
Нахли қадат пурбор буд аз меваҳои шаккарин,
В-аз бехудй афшондамат, бахшо, гуноҳи ишқ буд.

Чуз ту надорам муддао, танҳо биё, бо дигарон,
Гар омадию рондамат, бахшо, гуноҳи ишқ буд.

Бо барқи чашми хашмгин, бо раъди лафзи саҳмгин,
Чун абр агар гирёндамат, бахшо, гуноҳи ишқ буд.

Зеботарин сайёди дил, домат ба чонам хостам,
Аз ҳар ду дунё мондамат, бахшо, гуноҳи ишқ буд.

Сайёди озодию ман–сайди нагунбахтат, чй сон,
Бо худ баробар хондамат, бахшо, гуноҳи ишқ буд.

Террор кардй сад диле, абгор кардй чони ман,
Эй дил, агар таркондамат, бахшо, гуноҳи ишқ буд.
Соли 2003.