ОВОЗИ БОРОН МЕРАСАД…

Бар гуши чонам субҳдам овози борон мерасад,
Овои Наврузи Ачам, савти баҳорон мерасад.
Монанди борон мешавам, аз абри ғамҳо меравам,
То ҳамчу тундар ғулғули гулханди ёрон мерасад.

Барфи вучудам мешавад об аз ҳазорон тобу таб,
Сад лола меруяд зи дил, сад ханда мехезад зи лаб.
Ман кабки сармастам кунун, аз гармиҳо дорам чунун,
Аз дасти илҳом ин замон на руз оромам, на шаб.

Ҳар шиквае буд дар дилам, аз дил бурунаш мекунам.
В-он ҳарчй будй мушкилам, ин дам нагунаш мекунам.
Бинмуд хуршеди чаҳон сармои дайро нотавон,
Дил гар надорад оташе зору забунаш мекунам.

Оваҳ, чй сон бишкуфтаям аз боди масти навбаҳор,
Оваҳ, чй сон болидаям аз шодии дидори ёр.
Бардоштам дасти дуо: эй кошкй дар умри мо,
Ҳар лаҳза меомад баҳор, ҳар лаҳза меомад нигор!
Соли 1983.